 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
13. Hukuk Dairesi
E: 1977/1121
K: 1977/1653
T: 22.03.1977
DAVA : Taraflar arasındaki istihkak davasını aypılan yargılaması sonunda; ilamda yazılı nedenlerden dolayı 2.500 liranın davalıladan (H)den alınarak davacıya verilmesine ve diğer isteklerin reddine ilişkin olarak verilen hükmün süresi içinde davalılardan (A) tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşuldu:
KARAR : Davacı, davalılardan (A) ile müşterek miras bırakanları olan (İ)nin davalılardan (H)ye 5.000 lira ödünç verdiğini, bu miktarı davalı (H)nin ödemediğini bildirerek 2.500 lirasının kendisine, 2.500 lirasının da davalı (A)ya ödenmesini istemiştir.
Davalılardan (H) davayı kabul etmiş, (A) ise, bu paranın miras bırakan tarafından kendisine bağışlandığını, bu konuda senet ve tanıkları bulunduğunu ileri sürerek davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, davalı (A)nın savunma delilleri toplanmaksızın hakkında açılan davanın usulsüzlüğü nedeni ile reddedilmiş ve 2.500 liranın, davalı (H)den alınmasına karar verilmiştir.
Davacının iddiası iki bölümdür: Birincisi, miras bırakan tarafından davalı (H)ye ödünç verilen 5.000 liranın 2.500 lirasını kendisi için tahsili, ikincisi de geri kalan 2.500 liranın davalı (A) yararına, (H)den alınmasıdır. Gerçekten, bu ikinci bölüm davanın açılmasında usulsüzlük vardır. Bir kimse, davalı gösterdiği iki kişiden, birinden paranın alınarak, ikincisine verilmesini isteyemez. İlk bölüm iddiaya gelince; burada davacı, (H)de bulunan ve miras bırakan tarafından ödünç olarak verilen 2.500 liranın, mirasçılık ilişkisine dayanarak (H)den alınmasını istemiştir Davalı (A) da, bu paranın miras bırakan tarfından kendisine bağışlandığını ileri sürmüştür. (A)nın hasım gösterildiği bir davada, (A)nın bu yoldaki savunmasını incelemesi gerekir. Gerçekten, miras bırakan, bu alacağı davalı (A)ya temlik etmişse, davacı artık mirasçılık sıfatına dayanarak (tenkis ya da mirata iade söz konusu olmadıkça) bu parayı isteyemez. O halde, davalı (A)dan varlığını ileri sürdüğü senedin istenmesi, gereğinde diğer delillerin de toplanarak, belirecek sonuca göre bir karar verilmesi gerekir.
Mahkemece bu yön gözetilmeksizin, taraflar arasındaki uyuşmazlık bir çözüme bağlanmadan yazılı olduğu üzere karar verilmesi, bozmayı gerektirir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın gösterilen nedenlerle BOZULMASINA, peşin harcın istek halinde iadesine, 22/3/1977 gününde oybirliğiyle karar verildi.