DAVA : Mercii kararının alacaklı ve borçlu vekilleri tarafından temyiz olunması üzerine bu işle ilgli dosya mahallinden daireye 3.8.1977 tarihinde gönderilmiş olmakla okundu ve gereği görüşülüp düşünüldü:

KARAR : 1 - Borçlu aleyhine yapılan icra takibinde Ankara 11. İcra Memurluğu'nun 1976/1413 sayılı dosyası münderecatına göre ödeme emrini 5.5.1976 tarihinde tebellüğ eden borçlu 11.5.1976 tarihli dilekçesi ile ve süresinde itiraz ettiği anlaşıldığı gibi bilirkişi incelemesini gerektirir bir cihet bulunmadığından alacaklı kurum vekilinin temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.

2 - Borçlu TRT vekilinin temyiz itirazlarına gelince; alacağın esası ve faize ve husumete ilişkin itirazların Ankara 3. İcra Hakimliği'nin 1976/424 sayılı dosyası ile incelenerek çözümlenip 28.12.1976 tarihli kararla itirazların kaldırılmasına karar verildiği ve bu kararın kesinleştiği anlaşılmakla bu hususların yeniden tartışma konusu yapılması caiz olmadığından bu yönlere matuf temyiz itirazları yersizdir.

Avukatlık ücretine dair temyiz itirazının dahi kabulü mümkün görülememiştir. Şöyleki:

Borçlu TRT vekili, 359 sayılı Kanunun 40. maddesine dayanarak Avukatlık Asgari Ücret Tarifesinin 13. maddesi uyarınca maktu avukatlık ücreti takdiri gerektiğini öne sürmektedir.

Borçlunun sıfatı ve emvalinin vasfı itibariyle 13. maddenin son fıkrasının olaya uygulanma kabiliyetinin olup olmadığının tartışılması gerekmektedir.

13. maddenin atıf yaptığı İİK.nun 82/1. maddesi hükmü, Devlet Malları ile Özel kanunlarında haczi caiz olmadığı gösterilen malların haczedilemeyeceğini emretmektedir. 1050 sayılı Muhasebe-i Umumiye Kanunun 2. maddesinde (Devlet Malları) deyiminden hangi malların kastedildiği açıklanmıştır. Anılan madde hükmüne göre (Devlet malları) deyiminden gerek kamu hizmetlerine doğrudan doğruya tahsis edilmiş bulunan gerek sağladığı mali yarar vesaire dolayısiyle faydalanılan tekmil mallar anlaşılmalıdır. (S.S. Onar - İdare Hukuku Umumi Esasları 3. Baskı cilt 2. sah. 1287) o halde bu tarice göre borçluya ait malları Devlet malı saymak imkanı yoktur. TRT'nin kamu tüzel kişiliğine sahip olması Ceza Hukuku uygulaması yönünden yasada yer aldığı şüphesiz bulunan 359 sayılı Kanunun 40. maddesi hükmü ile TRT mallarının devlet malı sayılması, özel hukuk özellikle takip hukuku açısından TRT'ye ait malların İİK.nun 82/1. maddesinde yazılı Devlet malı sayılmasını gerektirmez haczedilmezlik bakımından TRT ile ilgili 359 sayılı Özel Kanunda başkaca açık bir hükümde mevcut olmadığına nazaran, Avukatlık Asgari Ücret Tarifesinin 13/son maddesinde yazılı (İİK.nun 82. maddesinin birinci fıkrasının bir sayılı bendi gereğince haczen tahsil edilemediği hallerde) şeklinde yazılı şart ve unsur olayda borçlu bakımından gerçekleşmiş değildir. Bu itibarla alacaklı lehine 13. maddenin 1, 2. fıkraları gereğince maktu değil nisbi avukatlık ücreti takdir ve tayini icap eder.

O halde borçlu vekilinin bu husustaki temyiz itirazları dahi varit değildir. Mercii kararı onanmalıdır.

SONUÇ : Yukarıda yazılı nedenlerle ve mercii kararında gösterilen gerekçeye göre alacaklı ve borçlu vekillerinin temyiz itirazlarının reddi ile usul ve yasaya uygun mercii kararının İİK.nun 366 ve HUMK.nun 438 nci maddeleri uyarınca ONANMASINA, 15 er lira onama harcının temyiz edenlerden alınmasına, peşin harcın mahsubuna, bakiye kalmadığından başkaca harç alınmasına mahal olmadığına 17.10.1977 gününde oybirliğiyle karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972