DAVA : Taraflar arasındaki kıdem tazminatı davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; (Ankara 3. İş Mahkemesi)nce davanın kabulüne dair verilen 12.6.1975 gün ve 2366-1068 sayılı kararın incelenmesi davalı Orman Genel Müdürlüğü tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 9. Hukuk Dairesinin 15.9.1975 gün ve 21041-42334 sayılı ilamiyle, (Davacı kıdem tazminatı istemiştir. Evvelki işveren Sağlık ve Sosyal Yardım Bakanlığ'ıdır. Orman Genel Müdürlüğü nezdinde çalıştığı süreye ait kıdem tazminatını ödemek zorundadır. Bu itibarla davanın reddi gerekir.) sebebiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle yeniden yapılan yargılama sonunda; Mahkemece önceki kararda direnilmiştir. Temyiz eden: Davalı Orman Genel Müdürlüğü Vekili.

Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:

KARAR : Davacı 5.12.1962-5.7.1968 günleri arasında davalılardan Sağlık Sosyal Yardım Bakanlığı iş yerinde çalıştığını, 5.7.1968 de diğer davalı Orman İdaresine nakledildiğini daha sonra iş akdinin bozulduğunu, kıdem tazminatı hesaplarından son işyerindeki hizmetinin esas alındığı, önceki hizmetinin gözönünde bulundurulmadığını iddia ile önceki işveren yanındaki hizmeti karşılığı kıdem tazminatının davalılardan alınmasını istemiş, mahkemece davacının Orman İdaresinin talebi ve Sağlık Bakanlığı'nında muvafakati ile Orman Genel Müdürlüağü'ndeki görevine başladığı ve son işveren orman idaresi talep ve muvafakat üzerine davacıyı naklen işe aldığına göre son işverenin önceki işveren yanındaki hizmet karşılığı kıdem tazminatından sorumlu olduğu gerekçesiyle 5.721 lira'nın Orman Genel Müdürlüğü'nden alınmasına karar vermiştir. Özel daire, son işverenin önceki işveren yanındaki hizmeti karşılığı kıdem tazminatından sorumlu tutulamıyacağı gerekçesiyle kararı bozmuş mahkeme direnmiştir.

Dosyadaki kağıtların incelenmesinden hernekadar davacının talep ve muvafakat üzerine naklen Orman Genel Müdürlüğü işyerine alındığı anlaşılmakta ise de bu işverenin önceki işveren yanındaki hizmet karşılığı kıdem tazminatını da ödemeyi taahhüt ettiği isbat edilememiştir. Bu nedenlerle son işverenin önceki işyerindeki hizmet karşılığı kıdem tazminatından sorumlu olacağı benimsenemez. O halde mahkemece Hukuk Genel Kurulunca da benimsenen özel daire bozma kararına uyulmak gerekirken önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır. Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.

SONUÇ : Temyiz itirazlarının kabulü ile, direnme kararının özel daire bozma kararında gösterilen sebeplerden dolayı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunun 429. maddesi gereğince BOZULMASINA, 20.4.1977 gününde oybirliği ile karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972