 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
E: 1976/2112
K: 1977/410
T: 20.04.1977
DAVA : Taraflar arasındaki kira tesbiti davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; (İstanbul 4. Sulh Hukuk Mahkemesi)nce davanın kısmen kabulüne dair verilen 19.1.1976 gün ve 386-20 sayılı kararın incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 3. Hukuk Dairesi'nin 16.2.1976 gün ve 810-1547 sayılı ilamıyla, (mahkemece ihtarın tebliğ tarihi dikkate alınmadan dönem belirtildiği) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece, önceki kararda direnilmiştir.
Temyiz eden: Davacılar vekili.
Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
KARAR : İhtar her ne kadar mirasçılardan sadece biri tarafından çekilmiş ise de, dava bütün mirasçılar tarafından açılmış olduğundan sözü geçen ihtarı benimsemiş sayılırlar. O halde olayda, mirasçılardan biri tarafından çekilen ihtarın geçerli bulunduğunun kabulü gerekir. Aksi halde, mirasçıların adedinin fazla olduğu ve süreye bağlı bir hakkın kullanılmasında bir araya gelmemelerinin güçlüğü karşısında bir çok hakların ortadan kalkması sonucu doğar. Bu nedenlerle mahemece Hukuk Genel Kurulunca da benimsenen özel daire bozma kararına uyulmak gerekirken, önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır. Direnme kararı bozulmalıdır.
SONUÇ : Temyiz itirazlarının kabulü ile, direnme kararının yukarıda özele dair bozma kararında gösterilen sebeplerden dolayı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 429. maddesi gereğince BOZULMASINA, 20.4.1977 günü oyçokluğuyla karar verildi.
