 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
E: 1976/1939
K: 1977/610
T: 15.06.1977
DAVA : Taraflar arasındaki tazminat davasından dolayı yapılan yargılama sonunda Mersin İş Mahkemesince davanın kabulüne dair verilen 10.12.1975 gün ve 77-237 sayılı kararın incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmesi üzerine Yargıtay 9. Hukuk Dairesi'nin 4.2.1976 gün ve 2393 - 4049 sayılı ilamıyle, Davacı İş Kanununun 17. maddesine göre inzibati mahiyette olmak üzere işten çıkartılmıştır. Bu devre için kıdem tazminatına müstahak değildir. Sonradan işe alınması devre için kıdem tazminatı verilmesini gerektirmez. Zira davalı belediye inzibati mahiyetteki cezayı açıkça affetmemiştir.
O halde davanın reddedilmemiş olması isabetsizdir, gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece, önceki kararda direnilmiştir.
Temyiz eden : Davalı vekili Avukatı
KARAR: Hukuk Genel Kurulunca inclenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
Davacı işyerinde çalışmakta iken verilen inzabati ceza nedeniyle işine son verilmiş bu ceza davalı işveren tarafından açıkça affedilmeden davacı ikinci kez işe alınmıştır. İnzibati ceza verilmesi nedeni ile işine son verilen davacıya bu cezanın verilmesinden önceki çalışması nedeniyle, açık bir af söz konusu olmadığndan kıdem tazimantı verilemez. (Ancak inzibati ceza sebebiyle işten çıkarılmadan sonra) yeniden işe alınma tarihinden sonra hizmet karşlığı kıdem tazminatı istenebilir. Mahkemece bu esasa aykırı olarak inzibati ceza ile işten çıkarılmadan önceki ve sonraki hizmet süresini kapsar şekilde kıdem tazminatına hükmedilmesi usul ve yasaya aykırı olduğundan direnme kararı bozulmalıdır.
SONUÇ : Temyiz itirazlarının kabulü ile, direnme kararının yukarıda açıklanan sebeplerden dolayı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 429. maddesi gereğince bozulmasına, 15.6.1977 gününde oybirliğiyle karar verildi.
