 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
E: 1976/1800
K: 1977/584
T: 08.06.1977
DAVA : Taraflar arasındaki alacak davasından dolayı yapılan yargılama sonunda (İstanbul 3. İş Mahkemesi) nce davanın kısmen kabulüne dair verilen 13.6.1973 gün ve 364-928 sayılı kararın incelenmesi davalı kurum vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 9. Hukuk Dariresinin 18.9.1973 gün ve 25.345 sayılı ilamiyle, (gerçekten on yıllık zamanaşımı hükmü 1.3.1965 günü yürürlüğe giren 506 sayılı yasanın 84. maddesi ile getirilmiştir. Bundan önceki kanunlarda primlerin iadesi konusunda bir hüküm mevcut olmayıp umumi hükümlere göre bir yol bulmak gerekir. Ve Borçlar Kanunun 66. maddesindeki bir yıllık zamanaşımına tabi bulunduğunu kabul etmek usul ve yasaya uygundur. O halde 506 sayılı yasanın yürürlüğe girdiği tarihte henüz zamanaşamına tabi bulunduğunu kabul etmek usul ve yasaya uygundur. O halde 506 sayılı yasanın yürürlüğe girdiği tarihte henüz zamanaşımına uğramamış prim alacakları hariç diğerlerinin istirdadına ilişkin isteğin zamanaşımı nedeniyle reddedilmesi gerekir...) sebebiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
Temyiz eden: Davalı SSK. vekili.
Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnmeyi kapsayan son hükmün süresinde temyiz edildği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
KARAR : 506 Sayılı Sosyal sigortalar Kanunun 84/1. maddesi hükmünce "yanlış ve yersiz olarak alınmış olduğu anlaşılan primler, alındıkları tarihlerden 10 yıl geçmemiş ise bu hisseleri oranında işverenlere ve sigortalılara geri verilir" Yasa koyucu bu hükümle yersiz ve yanlış olarak alındığı anlaşılan primlerin iadesi konusunda kuruma bir yükümlülük yüklemiş ve bunu da 10 yıllık bir süre ile sınırlamıştır. Söz konusu hükümle getirilen yükümlülüğün sadece yasanın yürürlüğe girmesinden sonraki olaylar için değil, daha önceki olaylar içinde uygulanacağının kabulü gerekir. direnme kararı bu gerekçe ile sonucu bakımından doğru olduğundan onanmalıdır.
SONUÇ : Temyiz itirazlarının reddiyle direnme kararının yukarıda açıklanan nedenlerle ONANMASINA ve temyiz harcı alınmış olmakla başkaca harç alınmasına yer olmadığına 8.6.1977 gününde oyçokluğu ile karar verildi.