DAVA : Dikkatsizlik ve tedbirsizlikle yaralamaya sebebiyet vermekten sanık D.M. Van'ın yapılan yargılaması sonunda hükümlülüğüne ilişkin Kırıkhan Asliye Ceza Mahkemesi'nden verilen 26.9.1975 günlü hüküm sanığın temyizi üzerine Yargıtay 4. Ceza Dairesi'nce incelenerek, onanmasına dair verilen 27.1.1976 gün ve 148/186 sayılı ilama karşı C.Başsavcılığınca 4. Ceza Dairesinin onama kararını kaldırılarak hükmün bozulması istemini bildiren 19.2.1976 gün ve 4/30 sayılı itiraznamesiyle dosya 1. Başkanlığa gönderilmekle Ceza Genel Kurulunca okundu, gereği konuşulup düşünüldü :

KARAR : Dikkatsizlik ve tedbirsizlikle yaralamaya sebebiyet vermekten sanık D.M. Van'ın TCK.nun 459/1-son, 55/3 ve 647 sayılı kanunun 4/1. maddesiyle mahkumiyetine ve cezasının ertelenmesine ve para cezasının takside bağlanmasına takdire yer olmadığına ilişkin hükmün özel dairece tebliğnamedeki bozma isteğinin reddiyle onanmasına karar verilmiştir.

C.Başsavcılığı itirazında özetle; 647 sayılı kanunun 5/3 maddesi mahkemeyi gerekli gördüğü taktirde hükmedeceği para cezasının tayin edeceği sürelerde ve belirli taksitlerde ödenmesine karar verme imkanını vermiştir. Aynı kanunun 5/8. maddesinde taksit öngörülmemişse para cezasının tahsilinde TCK.nun 19. maddesinide kapsar şekilde C.Savcısının hükmü infaz şeklini göstermiştir.

Yerel mahkeme mezkür hükümde hapisten çevrilen ağır para cezasının infaza taalluk eden yetkisini kısıtlayıcı hüküm vermiştir. Para cezasının takside bağlanmasına takdiren yer olmadığına demek suretiyle Yargıtay Ceza Genel kurulunun 20.10.1975 gün ve 4/255-258 sayılı kararı da gözönüne alınarak özel daire onama kararının kaldırılmasına ve hükmün bozulmasına karar verilmesi istenmiştir.

1 - İncelenen karar 647 sayılı kanunun 5/8. maddesinde sözü edilen TCK.nun 19. maddesini de içine alır şeklindeki C.Savcısının yerine getirmedeki taksit yetkisinin bertaraf edici diğer bir deyişle C.Savcısının yetkisini kısıtlayıcı nitelikte olmayıp kapsamına göre hakimin; 647 sayılı kanunun 5/3. maddesine uygun biçimde kendi yönünden takdir hakkını kullanarak para cezasının mahkemece takside bağlanmasına gerek görülmediği yolunda olduğu anlamındadır.

İtirazında dayanak alınan Genel Kurul Kararı ise, hükmün C.Savcısını da takyit edici surette para cezasının taksitle tahsilini önleyici nitelikte olduğundan bu hususun yasaya aykırılığına ilişkindir ve konumuzla ilgisi yoktur.

Bu itibarla C.Başsavcılık itirazının reddine karar verilmelidir.

2 - Çoğunluğa karşı olan görüş ise; para cezasının takside bağlanmamasına ilişkin hüküm, mahiyeti itibarıyla infazla ilgili olduğundan mahkemelerin hükümlerini yerine getirmekle görevli C.Savcılarının yetkilerini kısıtlayıcı nitelikte bulunacağı cihetle kararın 647 sayılı kanun 5/8. maddesini kısıtlayıcı bir nitelik taşımasına, uygulamalara ve ileri sürülen gerekçelere göre itirazın kabulüne karar verilmesi gerektiği yolundadır.

SONUÇ : Açıklanan nedenle C.Başsavcılık itirazının reddine 1.3.1976 gününde üçte ikiyi geçen çoğunlukla karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972