DAVA : Demiryolu üzerinde kazaya sebebiyet vermekten sanık Behçetin yapılan yargılanması sonunda ; hükümlülüğüne ilişkin (Balıkesir Ağır Ceza Mahkemesi)nden verilen 29.5.1975 günlü hüküm sanık vekilinin temyizi üzerine Yargıtay 8. Ceza Dairesince incelenerek, 23.10.1975 gün ve 6683/6347 sayılı ilamıyla bozulup yerine geri çevrilmiştir.

İlk hükümde direnmeyi kapsayan 22.12.1975 günlü son hükmün Yargıtayca incelenmesi sanık vekili tarafından istenilmiş, koşulu da yerine getirilmiş olduğundan dosya C. Başsavcılığının hükmün onanması istemini bildiren 16.2.1976 gün ve 8/1314 sayılı tebliğnamesiyle 1. Başkanlığa gönderilmekle Ceza Genel Kurulu'nca okundu, gereği konuşulup düşünüldü:

KARAR : Demiryolu üzerinde kaza vukuuna sebebiyet verme suçundan sanık Behçet hakkında Balıkesir Ağır Ceza Mahkemesinden verilen hüküm, sanığın temyizi üzerine Yargıtay 8. Ceza Dairesince incelenerek : Oluşa ve trafik kaza raporu münderecatına göre tebliğnamenin 1 numaralı bendindeki düşünceye iştirak edilmemiştir. Yerinde görülmeyen sair itirazlarının reddine ancak; sanığın eylemi neticesi meydana gelen tehlikenin ehemmiyet derecesi araştırılarak sanık hakkında TCK.nun 413. maddesi uygulama yeri olup olmadığının tartışılmamasının yolsuzluğu nedeniyle bozulmuş, mahkeme ise bazı gerekçelerle eski hükümde direnmiştir.

TCK.nun 413. maddesi 7. babın ilk iki faslında yazılı fiillerden ileri gelecek tehlike gayet ehemmiyetsiz olup yahut fail nitecelerini men ve tahdit etmek için hususi ve ciddi bir surette mesai sarfeylemiş bulunması halinde cezanın üçte birden yarısına kadar indirilebileceğini öngörmüştür.

Yönetimindeki araçla bariyersiz geçitten geçerken tren geldiğini gördüğü halde Karayolları Trafik Tüzüğünün 57. maddesinin 1. bendi uyarınca durup trenin geçmesini beklemesi gereken sanığın kaza vukuunu önleme amacı güden bu tüzük hükmüne tamamen aykırı olarak geçitten geçmeye kalkışması sonucu 38 vagonon raydan çıkması, aracında vagonlara takılarak bir süre sürüklenmesi şeklinde gelişen olayda tehlikenin gayet ehemmiyetsiz olduğunun kabulü mümkün olmadığı gibi sanık tarafından neticenin men ve tahdidi için ciddi bir şekilde mesai sarfı da söz konusu bulunmadığı cihetle TCK.'nun 413. maddesinin uyulmasına yer olmadığı gerekçesine dayanan son açıklamalara göre direnme hükmünde usul ve kanuna aykırılık görülmemiştir.

Bu itibarla sanığın temyiz itirazlarının reddiyle direnme hükmünün son açıklamalara göre onanmasına karar verilmelidir.

SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenle sanığın temyiz itirazlarının reddiyle tebliğname gibi direnme hükmünün son açıklamalara göre onanmasına, depo parasının irat kaydına 8.3.1976 gününde oybirliğiyle karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972