 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
CEZA GENEL KURULU
E. 1976/4-340
K. 1976/340
T. 12.07.1976
DAVA : Müessir fiil, tehdit, kavgada silah çekmekten sanık ( N ), ( R ) ve ( H ) nin yapılan yargılaması sonunda; CMUK.nun 22/1. maddesi hükmü gereğince merci tayini için Karabük Ağır Ceza Mahkemesi'ne dosyanın gönderilmesine ilişkin Ovacık Asliye Ceza Mahkemesi'nden verilen 10.11.1975 günlü karar Yargıtay 4. Ceza Dairesince yazılı emir yoluyla incelenerek, 7.4.1976 gün ve 2633/2583 sayılı ilamiyle bozulup yerine geri çevrilmiştir.
İlk kararda direnmeyi kapsayan 17.5.1976 günlü son kararın Yargıtay'ca incelenmesi C.Savcısı tarafından istenilmiş olduğundan dosya C.Başsavcılığının kararın bozulması istemini bildiren 7.7.1976 gün ve 4/5178 sayılı tebliğnamesiyle 1. Başkanlığa gönderilmekle Ceza Genel kurulunca okundu, gereği konuşulup düşünüldü :
KARAR : Dosyaya göre, müessir fiil silahla tehdit ve kavgada silah çekmekten sanık ( N ) ve arkadaşları hakkında Ovacık Cumhuriyet Savcılığınca bu yer Asliye Ceza Mahkemesine açılan dava üzerine, bu mahkemece sanıklardan ( N ) nin hazırlık soruşturması sırasında sorguya çekerek tutuklama kararı veren hakim ( H.B. ) den başka Ovacık ilçesinde davayı görecek hakim bulunmadığından CMUK.nun 22. maddesi muvacehesinde tevdiine karar verildiği ve Karabük Ağır Ceza Mahkemesi'nin ise CMUK.nun 14. maddesine dayanılarak davanın Karabük Asliye Ceza Mahkemesi'ne nakline karar vermiş bulunduğu Adalet Bakanının yazılı emrine bağlı C.Başsavcılığı'nın tebliğnamesi üzerine de 4. Ceza Dairesince CMUK.nun 343/son maddesine dayanılarak Karabük Ağır Ceza Mahkemesi'nin 18.11.1975 gün ve 115/85 sayılı kararı ile bu karara konu olan Ovacık Asliye Ceza Mahkemesi'nin 10.11.1975 günlü 7/11 sayılı kararının bozulmasına, 7.4.1976 tarihinde karar verilmiş 4. Dairesinin yazılı emir yoluyla yaptığı bozmaya uymayarak eski kararında direndiği anlaşılmıştır.
Direnme konusu 4. Ceza Dairesinin 7.4.1976 gün 2633/2583 sayılı kararı, Adalet Bakanının 29 Ocak 1976 günlü yazılı emrine dayanılarak düzenlenmiş bulunan tebliğname üzerine verilmiş bir karardır.
CYUK.nun 343. maddesinde, yazılı emir yoluyla vaki bozmalarda gerek Yargıtay'ca ve gerekse mahalli mahkemelerce bozma sebebine göre ne gibi bir işlem yapılacağı gösterilhmiş bulunmakta ve bu madde hükmünce bozulan hüküm ve kararlara karşı direnme kararı verilemeyeceği sözü geçen madde ile aynı kanunun 326. maddesi hükmünden açıkça anlaşılmaktadır.
Bu itibarla yazılı emir yoluyla verilmiş olan bozma kararlarına karşı mahkemenin eski kararda direnmeye karar vermesi CYUK.nun 343. maddesinin söz ve özüne Yargıtay'ın yerleşmiş ve benimsenmiş uygulamalarına aykırı bulunduğundan direnme kararının bozulmasına karar verilmelidir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle mahalli Cumhuriyet Savcısının temyiz itirazının kabulü ile tebliğname uyarınca direnme kararının BOZULMASINA, 12.7.1976 günü oybirliğiyle karar verildi.