 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
Ceza Genel Kurulu
E: 1976/399
K: 1976/423
T: 11.10.1976
DAVA : 6136 sayılı Kanuna aykırılıktan ve sebepsiz silah atmaktan sanık (M) nin, 6136 sayılı Kanunun 13 ve TCK.nun 59, 551 ve 59. maddeleri gereğince mahkumiyetine.. ve ilerde suç işlemeyeceği kanaatı mahkemeye gelmediğinden tecil hükümlerinin tatbikine yer olmadığına ilişkin hükmü özel daire sair itirazların reddine, ancak: istek olmasa da 647 sayılı Kanunun 6. maddesinin uygulanmasına yer olmadığına karar verilirken Anayasanın 135/son ve CMUK.nun 1696 sayılı Kanunla değişik 32. maddesinde yazılı gerekçe gösterilme zorunluluğu bulunduğunun nazara alınmamasını yasaya aykırı bularak bozmuş, mahkeme ise bazı gerekçelerle evvelki kararında direnmiştir.
Sanığın TCK.nun 551. maddesine aykırı bilamucip silah atmaktan verilen hafif para cezasının miktarına göre hükmün bu yöne ilişkin kısmının temyizi kabil olmadığından ve evvelce özel dairenin de aynı gerekçe ile incelemeye yer olmadığına karar verdiği anlaşıldığından temyiz incelemesinin 6136 sayılı Yasaya aykırılıktan verilen hükme hasren yapılmasına oybirliğiyle karar verilerek yapılan müzakerede;
TC. Anayasasının 135/son ve CMUK.nun değişik 32. maddeleriyle Yargıtay Tevhidi İçtihat Genel Kurulunun 7.6.1976 tarih ve E. 3/4, K. 3 sayılı kararı karşısında; erteleme yolunda sanık tarafından bir istek bulunduğu takdirde mahkemelerin bu konuda olumlu veya olumsuz bir karar verirken takdiren denilmekle yetinmeyerek, TCK. 89 ve 647 sayılı Yasanın 6. maddesinin aradığı yasal gerekçesini de göstermeleri zorunlu olduğu gibi erteleme isteği olmasa da re'sen bu hususta olumlu veya olumsuz bir karar almaya ihtiyaç duydukları takdirde de yukarıda açıklanan Anayasa ve yasa hükümleriyle Tevhidi İçtihad Büyük Genel Kurulu Kararı kapsamlarına göre kararlarında bu hususta yasal gerekçe gösterme zorunluluğu vardır ve bu yolda Yargıtay Ceza Genel Kurulunca içtihat edilmiş olup uygulana gelmektedir.
Herne kadar direnme kararında bu görüşün aksine "gerekçe göstermeye mahkemelerin zorunlu bulunmadığı savunulmuş ise de mahkemenin; gerek bozmadan önce ve gerekse direnmede sanığın ileride bu kabil suç işlemeyeceği kanaatı gelmediğinden... tecile yer olmadığını hükme bağlamış ve böylece kararının yasal gerekçesini de açıklamış, olduğu ve bunun da yasaya uygun bulunduğu tespit edildiğinden bu nedenle özel daire bozması yerinde görülmemiştir.
Bu itibarla sanığın temyiz itirazlarının reddiyle direnme hükmünün onanmasına karar verilmelidir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenle tebliğnamedeki istek gibi direnme hükmünün ONANMASINA, depo parasının gelir yazılmasına 11.10.1976 gününde oybirliğiyle karar verildi.