DAVA : Memura hakaret, saldırgan sarhoşluktan sanık (M) nin yapılan yargılaması sonunda; hükümlülüğüne ilişkin (Genç Asliye Ceza Mahkemesi)nden verilen 15.6.1976 günlü hüküm sanığın temyizi üzerine Yargıtay 4. Ceza Dairesi'nce incelenerek, 30.7.1976 gün ve 5263/5087 sayılı ilamıyla bozulup yerine geri çevrilmiştir.

İlk hükümde direnmeyi kapsayan 16/8/1976 günlü son hükmün Yargıtay'ca incelenmesi sanık tarafından istenilmiş, koşulu da yerine getirilmiş olduğundan dosya C. Başsavcılığının hükmün bozulması istemini bildiren 25/8/1976 gün ve 4/6477 sayılı tebliğnamesiyle 1. Başkanlığa gönderilmekle Ceza Genel Kurulunca okundu, gereği konuşulup düşünüldü:

KARAR : Görevde polis memuruna mukavemet ve mütecaviz sarloşluktan sanık (M) nin TCK'nun 258/3-1, 572/1 maddeleri gereğince iki ay süre ile hapis ve iki ay süre ile hafif hapis cezaları ile mahkumiyetine, 647 sayılı Kanunun 4 ve 6. maddelerinin uygulanmasına yer olmadığına ilişkin mahkeme hükmünü özel daire: 7.6.1976 gün ve 4/3 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirle Büyük Genel Kurulu kararı ile Anayasanın 135 ve CMUK.un 1696 sayılı Kanunla değişik 32. maddeleri gereğince, 647 sayılı Kanununun 4 ve 6. maddelerinin uygulanmamasına ilişkin gerekçeleri hüküm yerinde açıklanmamasını, yasaya aykırı bularak bozmuş, mahkeme ise bazı düşünceler ileri sürerek eski hükümde direnmiştir.

Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulunun 7/61976 gün 4/3 sayılı ve bilahare ittihaz olunan Ceza Genel Kurulu kararlarına göre TCK'nun 89 ve 647 sayılı Yasanın 6. maddesinde yazılı gerek erteleme isteğinin reddi ve gerekse ertelemeye yer olmadığına karar verilmesi halinde, mahkeme yasal bir gerekçe gösterme zorunluğunda bulunduğundan ve Anayasanın 135. maddesinde yer alan "mahkemelerin her türlü kararları gerekçeli olarak yazılır". ilkesi ile CYUK.nun 1696 sayılı Yasa ile değişik 32. maddesinin bütün hakimlik ve mahkemelerin her türlü kararları muhalefet şerhleri dahil gerekçeli olarak yazılır." şeklindeki hükmüne ve mahkemenin 647 sayılı yasanın 4 ve 6. maddelerinin uygulanmamasında gösterdiği sanığın duruşmadaki hal ve hareketi, suçun işlenmesindeki ahval ve şerait nazara alındığında, takdiren 647 sayılı Kanunun 4 ve 6. maddelerinin uygulanmasına mahal olmadığına" şeklindeki gerekçe, 647 sayılı Yasanın 4. maddesinin uygulanmaması yönünden direnilmede yasaya uygun ve yeterli ise de, sözü edilen Yasanın 6. ve TCK'nun 89. maddeleri hükmü karşısında bu gerekçeyi yasal olarak kabul etmek hukuken mümkün görülemediğinden, sanığın temyiz itirazlarının kabulü ile direnme hükmünün 647 sayılı Kanunun 6 ve TCK'nun 89. maddesinin uygulanmamasına ilişkin kısmının bozulmasına karar verilmelidir.

Çoğunluk görüşüne karşı olan Üyeler: Direnme hükmünde yer alan gerekçenin yasaya uygun olduğunu ileri sürerek 647 sayılı kanunun 6. maddesinin uygulanmasına yer olmadığına ilişkin direnme hükmünün bozulmasında çoğunluk görüşüne katılmamışlardır.

SONUÇ : Açıklanan nedenlerle tebliğnamedeki istem gibi 647 sayılı Yasanın 4. maddesine ilişkin direnme hükmü yerinde görülmüş olup, sözü edilen yasanın 6 ve TCK'nun 89. maddesinin uygulanmamasına ilişkin yasal gerekçe gösterilmediğinden bu bölümünün BOZULMASINA, depo parasının geri verilmesine 4.10.1976 gününde direnmenin uygun görülen kısmında oybirliğiyle ve bozulan kısmında üçte ikiyi geçen çoğunlukla karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972