DAVA : Öldürmeye teşebbüsten sanık (S)nin yapılan yargılaması sonunda; hükümlülüğüne ilişkin (Bursa 1. Ağır Ceza Mahkemesi)nden verilen 10.6.1975 günlü hüküm, katılananın temyizi üzerine Yargıtay 1. Ceza Dairesince incelenerek, 2.2.1976 gün ve 22/25 sayılı ilamıyla bozulup yerine geri çevrilmiştir.

İlk hükümde direnmeyi kapsayan 22.4.1976 günlü son hükmün Yargıtay'ca incelenmesi katılan tarafından istenilmiş, koşulu da yerine getirilmiş olduğundan dosya C. Başsavcılığının hükmün bozulması istemini bildiren 8.6.1976 gün ve 1/2093 sayılı tebliğnamesiyle 1. Başkanlığa gönderilmekle, Ceza Genel Kurulunca okundu, gereği konuşulup düşünüldü:

KARAR : Adam öldürmeye tam teşebbüsten sanık (S)nin TCK.nun 456/2, 457/1. maddeleri gereğince mahkumiyetine ilişkin hükmü özel daire;... uzunca bir süre önce duvar yüzünden aralarında anlaşmazlık bulunması nedeniyle olay gecesi sanığın evinin penceresinden ayakkabısını bağlamakta bulunan mağdura hiç bir konuşma yapılmadan av tüfeğiyle iki el ateş ederek hayatı tehlike doğuracak derecede onu göğsünden ve elinden yaraladığı iddia, şahadet ve rapor, yapılan keşifle sabit olmasına göre suçun taammüden öldürmeye teşebbüs niteliğinde olduğu gözetilmeden 450/4, 62. maddeleri yerine 456/2 ve 457. maddeleriyle ceza tayini ve yargılama giderlerinin eksik gösterilmesini yasaya aykırı bularak bozmuş, mahkeme ise bazı gerekçelerle olayda taammüd bulunmadığı ve kastın öldürmek olmadığı yolundaki önceki hükmünde direnmiştir.

1 - A) Dosyaya, toplanan delillere, sanığın tevil yollu ikrarına keşfe ve mağdurun muayenesine ait geçici ve kesin raporlar kapsamına göre; olay gecesi 0.2 sıralarında işi icabı bahçesine çıkan ve eğilmiş ayakkabısını giyinmekte bulunan mağdur müdahil İsa Çorluoğlu'na sanığın evinin penceresinde kesin olarak anlaşılamayan bir sebeple ve öldürücü bir silah olan av tüfeğiyle 12-15 metre gibi elverişli bir mesafeden ateş ederek onu göğüs ve batın bölgesinden vesair yerlerinden birçok saçma isabetiyle yaraladığı mağdurun olduğu yerde yığılması üzerine evden kaçarak tüfeğini kırıp kıra attığı ve hayati tehlike geçiren mağdurun müdahile ve zorlu bir tedavi ile ölümden kurtulduğu anlaşılmaktadır.

Böylece sanık mağdurun bütün hayati bölgelerini hedef almış, saçmaların örneğin kalb gibi daha hayati bir organa isabet etmemesi ve başarılı bir tedavi ve müdahele ile sonuç yani ölüm husule gelmemiş olması karşısında kastın öldürmek olduğunun kabulü zorunludur.

Bu durumda saçmaların ufak olabileceği yolundaki bir düşünce gerekçe yapılarak kastın yaralama olduğu kabul edilmezse. Sanığın savunması ise oluş ve deliller karşısında geçersiz görülmektedir.

Böylece mahkemenin özel dairenin kastın öldürmek olduğu yolundaki bozmasna uyması gerekirken eylemi yaralama olarak nitelendirmesi usul ve yasaya ve tüm dosya kapsamına aykırıdır.

Ancak; (B) Her ne kadar bozmada eylemin taammüden işlendiği belirtilmekte ise de, dosyaya bunu açıklayan ve fiilin soğukkanlılıkla ve taammüden işlendiğini izah eden bir delil ve hatta karneye rastlanılamamaktadır. Mücerret silahın arada bir tartışma geçmeden istimal edilmiş bulunması taammüdü izah edemez. Karar yerinde de açıklandığı gibi taraflar arasında bir düşmanlık yoktur ve 13-14 sene evvel geçmiş ve sulh ile neticelenmiş bir uyuşmazlık ise olaya neden kabul edilemez. Bu nedenlerle mahkemenin eyleminin taammüden işlenmediği yolundaki direnme hükmü usul ve yasaya, uygun görülmüştür.

Bu itibarla müdahillerin temyiz itirazlarının kabulü ile eylemi müessir fiil olarak nitelendiren direnme hükmünün "toplanan delillere nazaran suçun kasten ve tehevvüren öldürmeye teşebbüs niteliğinde olduğu gözetilmeden TCK.nun 448. ve 62. maddeleri yerine yazılı şekilde hüküm kurulmasının yasaya aykırı bulunduğu" gerekçesi ile bozulmasına karar verilmelidir.

2 - Çoğunluğa karşı olan görüş ise; dosya ve delillere, taraflar arasında öldürmeyi mucip bir hal bulunmamasına, mesafeye ve taşıdığı saçmalara nazaran silahın öldürmeye elverişli olmamasına ve direnmede gösterilen gerekçelere göre, hükmün onanmasına karar verilmesi gerektiği yolundadır.

SONUÇ : Açıklanan nedenlerle tebliğnamedeki istek gibi, mahkemenin eylemi taammüden işlenmediği yolundaki kabulü yerinde görülmüşse de; direnme hükmünün (toplanan delillere nazaran suçun kasten ve tehevvüren adam öldürmeye tam tüşebbüs niteliğinde olduğu gözetilmeden TCK.nun 448. ve 62. maddeleri yerine 456/2 ve 457. maddelerle ceza tayininin yasaya aykırı bulunduğu) gerekçesiyle BOZULMASINA, depo parasının geri verilmesine 5.7.1976 gününde üçte ikiyi geçen çoğunlukla karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972