 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
Ceza Genel Kurulu
E: 1976/204
K: 1976/208
T: 26.04.1976
DAVA : Adam öldürmekten sanık Selahattin'in yapılan yargılaması sonunda; hükümlülüğüne ilişkin Denizli 1. Ağır Ceza Mahkemesin'den verilen 31.7.1975 günlü hüküm re'sen temyize tabi olup sanığın da temyizi üzerine Yargıtay 1. Ceza Dairesi'nce incelenerek, 27.11.1975 gün ve 2710/3808 sayılı ilamiyle bozulup yerine geri çevrilmiştir.
İlk hükümde direnmeyi kapsayan 2.3.1976 günlü son hükmün re'sen temyize tabi olup Yargıtay'ca incelenmesi katılanlar vekili tarafından istenilmiş, koşulu da yerine getirilmiş olduğundan dosya C.Başsavcılığı'nın hükmün bozulması istemini bildiren 7.4.1976 gün ve 1/1312 sayılı tebliğnamesiyle 1. Başkanlı'ğa gönderilmekle Ceza Genel Kurulunca okundu, gereği konuşulup düşünüldü :
KARAR : Taammüden ve kan gütme saikiyle adam öldürmekten sanık Selahattin'in TCK.nun 450/4-10, 55/1, 59. maddeleriyle mahkumiyetine ilişkin hükmü özel daire, (Sanık Selahattin'in maktul Hüseyin'i taaammüden ve kan gütme saikiyle öldürdüğü mahkemece delillere uygun şekilde kabul edildiğine kabul edildiğine göre, kan gütmenin kanuni unsuru olan babasının öldürülmesinin takdiri indirme sebebi olarak kabulü isabetsizliğinden bozmuş, mahkeme, sanık lehine 59. maddenin uygulanması için kabul edilen sebebin sadece babasının öldürülmesinden dolayı çevrenin üzerinde yaptığı baskı olmayıp ayrıca duruşmadaki davranışının da takdiri indirme nedeni sayıldığını ileri sürerek önceki hükümde direnmiştir.
Mahkemenin 59. madde ile yapmış olduğu indirmede gösterdiği nedenlerden 1. kan gütmenin kanuni unsuru ise de, diğer neden duruşmadaki davranışı olarak değerlendirilmiş ve bu sebep yasal kurallarla çelişki halinde görülmemiştir. Hakim, yasal kurallarla çatışmamak kaydiyle 59. maddeyi uygulamakta tamamen serbesttir.
Bozulan karardan anlaşıldığı üzere mahkeme, sanığın duruşmadaki davranışını kişiliğine bağlı bir indirme nedeni kabul ederek yasaya uygun bir uygulama yapmıştır.
Bu itibarla katılanlar vekilinin temyiz itirazlarının reddiyle kendiliğinden temyize tabi olan direnme hükmünün onanmasına karar verilmelidir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle direnme hükmünün isteğe aykırı olarak ONANMASINA, depo paralarının gelir kaydına 26.4.1976 gününde oybirliğiyle karar verildi.