 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1976/5043
K: 1976/9317
T: 15.03.1976
DAVA : Davacı, toplu iş sözleşmesi hükümleri uyarınca taşıt, ayakkabı ve fazla mesai yapılan günler için yemek parasının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir. Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde duruşmalı olarak davalı avukatları tarafından temyiz edilmiş ise de; HUMK.nun 438. maddesi uyarınca duruşma isteğinin miktardan reddine ve incelemenin evrak üzerinde yapılmasına karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : 1 - Yapılan soruşturmaya, toplanan delillere ve hükmün dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2 - Gerçekten, 1.10.1970-1.10.1972 tarihleri arasında geçerli toplu iş sözleşmesinin 47. maddesinde üyelerin taşınması başlığı altında "bu konuda işyerindeki uygulama aynen devam eder. İşveren üyeleri kendi taşıtları ile taşımıyorsa, en geç 1 Ekim 1971 tarihine kadar işçilerini taşımakta olan işlerlerindeki uşgulamayı yapacaktır." 1.10.1972-1.10.1974 tarihli Toplu İş Sözleşmesinin 48. maddesinde de "taşıma 31.1.1971 tarihli eski sözleşmenin 47. maddesindeki koşullara göre uygulanır" hükmü yer almıştır. Mahkeme, davacının evinin bulunduğu yerden işyerine kadar gidip gelmesi için gerekli yol masraflarının tümüne hükmetmiştir. Davalı vekili, taşımanın bir takım şartlara bağlı tutulduğunu, örneğin demiryolu veya belirli tarifeli belediye otobüslerinin güzergalında bulunan işyerleri için taşıma zorunluğu olmadığını, işyerine yakın yerlerde ikamet edenlerin taşınmadığını, güzergahtan uzak oturanların önceden tesbit edilen merkezi bir mahalden topluca taşındıklarını savunmaktır.
Toplu sözleşmede, taşıma hususunda işyerindeki uygulama aynen devam eder, denildiğine göre, mahkemece yapılacak iş, işyerinde veya benzer iş yerlerinde evvelce yapılan uygulamanın ne şekilde olduğunu tesbit etmek ve tesbit edilecek uygulamaya göre hesaplanan taşıt parasına hükmetmektir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda 2 numaralı bentte gösterilen sebepten davalı yararına BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 15.3.1976 gününde oybirliğiyle karar verildi.