 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1976/21578
K: 1977/2923
T: 15.02.1977
DAVA : Davacı, noksan ödenen kıdem ve terki hizmet tazminatının tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmekle dosya incelendi, gereği konuşuldu.
KARAR : Davacı, eksik hesaplanan kıdem ve terki hizmet tazminatlarının ödetilmesini istemiştir.
Mahkeme, davayı kabul ile isteği hüküm altına almış, davalı eksik bir ödeme olmadığını savunarak hükmü temyiz etmiştir.
Gerçekten; 931 ve 1475 sayılı Kanununların 14. maddesinden hizmet akdinin 16. maddesinin I-II nolu bentlerinde gösterilen sebeplerle muvazzaf askerlik hizmeti dolayısıle işçi tarafından feshi halinde işçiye kıdem tazminatı verileceği yazılıdır. Ve yine aynı maddenin 5. bendinde de işçilerin kıdemleri hizmet aktinin devam etmiş veya fasılalarla yeniden aktedilmiş olmasına bakılmaksızın aynı işverenin bir veya değişik işyerlerinde çalıştıları süreler gözönüne alınarak hesap edileceğinden söz edilmiştir. Maddenin bu bendi, önceki bentta yazılı fesih sebepleri ile birlikte mütalaa edilmek ve akdin fasılalarla devam etmiş olması halinde önceki ayrılmaların kıdem tazminatını gerektiren ayrılmalardan olması icap eder.
Davalı idarenin hesaba katmadığı 19.2.1945 - 25.8.1945 çalışma devresinde davacı kendi arzusu ile işyerinden ayrıldığına ve hükme dayanak yapılan toplu iş sözleşmesinin 37/b bendi, anılan kununlardaki hükümler paralelinde olduğuna göre davacı bu devre için kıdem tazminatı isteyemez.
Terki hizmet tazminatına gelince, aynı iş sözleşmesinin 38. maddesinin (a) bendinde, bu tazminata yer verebilmek için kıdem süresini az önce anılan ve iş kanunlarının paralelinde bulunan 37/b ye göre hesaplanacağı yazılı olduğu cihetle davacı kendi arzusu ile ayrıldığından anılan devre için terki hizmet tazminatı da isteyemez.
Mahkemenin bu hukuki esasları gözetmeden davayı kabul ile isteği hüküm altına almış olması bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen sebepten davalı yararına BOZULMASINA, ve temyiz peşin harcının istek halinde ilgilisine iadesine 15.2.1977 gününde oybirliğiyle karar verildi.