 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1976/11249
K: 1976/17901
T: 14.09.1976
DAVA : Davacı, sabit ve daimi nitelik arzeden davalının maden işletme sahasında çalışmakta ve oturduğu Soma'dan 28 kilometre uzaktaki işyerine davalının tahsis ettiği vasıtalarından faydalanarak gidip gelmektedir. Davacı geliş ve gidiş esnasında vasıtada geçen sürenin iş süresinden sayılmasını ve bin netice fazla çalışma parası verilmesini istemiştir.
Davalıda, Soma'dan işyerine vasıta ile getirilip götürülmelerin işin mahiyetinden doğmayıp sırf sosyal yardım maksadına dayandığını, iş yasasının 62. maddesinin 2. bendi uyarınca iş süresinden sayılamıyacağını, ancak 1.6.1972 de yürürlüğe giren 4. dönem toplu iş sözleşmesinin 42/b maddesi ile bu sürenin iş saatinden sayıldığının kabul edildiğini fakat bu maddenin dahi yasanın emredici hükmüne aykırı düştüğünü savunmuştur.
Mahkeme fazlası saklı tutulan isteği hüküm altına almıştır.
Gerçekte işçilerin ikamet ettikleri mahalden işyerine geliş ve gidişleri esnasında, vasıtalarda geçen müddetin iş süresinden sayılabilmesi için 62. maddenin (e) fıkrasında sayılan veya mahiyetçe bunlara benzeyen işyerlerinden bulunması, taşımanın işin mahiyeti icabı olması şarttır. Yani madde metni işyerini ve burada yapılan işin niteliği ne olursa olsun vasıtada geçen zamanın mutlaka iş süresinden sayılacağını kabule müsait değildir.
Davacının toplu iş sözleşmesinin 42/b maddesi ile kabul edilen 1.6.1972'den önce Soma'dan sabit ve daimi tesisleri havi işyerine götürülüp getirilmeleri işin mahiyetinden değil aradaki mesafeden doğma bir zarurettir. İşverenin vasıta tahsis edip taşımasınıda sosyal yardım niteliğinde kabul etmek gerekir.
Bu nedenle 1.6.1972 den önceki devrede vasıtada geçen sürenin iş süresinden sayılarak fazla çalışma parasına hükmedilmesi bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarda yazılı sebepden davalı yararına BOZULMASINA, davalı yararına takdir edilen 140 lira duruşma avukatlık parasının karşı tarafa yükletilmesine ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 14.9.1976 gününde oybirliğiyle karar verildi.