 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
7. Hukuk Dairesi
E: 1976/721
K: 1976/12188
T: 25.10.1976
DAVA : Taraflar arasında tapulama tesbitinden doğan dava sonucunda verilen hükmün Yargıtay'ca incelenmesi istenilmekle temyiz isteğinin kanuni süresinde olduğu anlaşılmakla dosyadaki kağıtlar okundu, gereği görüşüldü:
KARAR : Tapulama sırasında 590 parsel sayılı 6650 metrekare yüzölçümündeki taşınmaz, miras yoluyla geçen zilyetliğe ve bağışlamaya dayanılarak, (F) adına tesbit edilmiştir. Daha önce, (F) tarafından (A) ve (D) aleyhlerine asliye hukuk mahkemesinde açılmış ve tapulama mahkemesine gönderilmiş olan el atmanın önlenmesi davasına ait dosya ile tapulama mahkemesinde (H) tarafından (F) aleyhine açılmış olan diğer dava dosyası esas dosya ile birleştirilmişlerdir. Mahkemece, taşınmazın (F) adına tesciline karar verilmiş, hüküm davacılardan (H) vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Mahkemece temyiz konusu 590 parsel sayılı taşınmazın tarafların ortak miras bırakanı (B) den kaldığı kabul edilmiştir. Nizalı taşınmaz (A) tarafından bakıp gözetme şartıyla sonradan nikahsız olarak birleştiği (F) ye temlik edilmiş, 29 Ekim 1965 günlü adi bir senet düzenlenmiştir. Bu sözleşme bakıp gözetme şartını kapsamaktadır. Borçlar Kanunun 512. maddesi hükmünce bakıp gözetme sözleşmesi miras mukavelesi biçimine bağlı tutulmuştur. O halde bu tür sözleşmelerin resmi biçimde düzenlenmesi gerekmektedir. Taşınmaz tapuda kayıtlı olmasa bile mukavelenin temellük edene yüklediği edim bakıp gözetme edimidir. Bunun geçerliliği ise resmi biçime bağlıdır. O halde böyle bir sözleşmeye mahkemece geçerlilik tanınmış olması isabetsiz olduğu gibi kabule göre de iştirak halinde bulunan diğer paydaş temlik sırasında muvafakat etmemiş ve mukavelede yer almamıştır. Sonradan muvafakat daha önce yapılan temlik sözleşmesine geçerlilik vermez. Bu nedenlerle mahkemece davanın reddi gerekirken yazılı biçimde kabulüne karar verilmiş olması isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün BOZULMASINA ve 766 sayılı Tapulama Kanununun 73. maddesi uyarınca harç alınmasına mahal olmadığına 25.10.1976 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.