 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
7. Hukuk Dairesi
E: 1976/5710
K: 1977/1591
T: 14.07.1977
DAVA : Taraflar arasında tapulama tesbitinden doğan dava sonucunda verilen hükmün Yargıtay'ca incelenmesi istenilmekle temyiz isteğinin kanuni süresinde olduğu anlaşıldı. Tetkik raporu ve dosyadaki kağıtlar okundu, tetkik hakiminin açıklaması dinlendi, gereği görüşüldü:
KARAR : Tapulama sırasında 20 ve 22 parsel sayılı taşınmazların iskan yolu ile (Z) adındaki kişiye tahsis edildiği ve sonradan bu kişinin ortadan kaybolduğu sebebiyle hazine adına tesbit olunmuştur. Tesbiten itiraz eden (M) parselleri iskan kaydı sahibi (Z)densatın oldığını ileri sürerek adına tesçilini istemiştir. Mahekemece (M)nin itirazının bir bölümünün kabulüne dair verilen hükmü, hazine vekili tarafından temyiz edilmiştir.
İskan tevzii defterinde 27 numarayı taşıyan kaydın nizalı taşınmazı kapsadığı yapılan keşif ve uygulama ile saptanmıştır. Bu yönü hedef tutan temyiz itirazları yerinde değildir. Ancak, davacının 1932 yılından beri nizalı taşınmaz üzerinde malik gibi zilyed bulunduğunu tanık ve bilirkişiler haber vermişlerdir. Eğer sözü edilen iskan kaydı hazinenin tapulu bir yerinde oluşturulmuş ise, daha açık bir deyimle hazinenin tapulu yeri iskan yolu ile temlik olunmuş ise, bu takdirde bu gibi yerlerde kazandırıcı zamanaşımı hükümleri işlemez. Ancak, hazinenin tapuda kayıtlı olmayan bir yeri İskan Kanununa göre temlik etmiş olması halinde iskan kaydına rağmen o taşınmaz üzerinde kazandırıcı zamanaşımı hükümleri uygulanabilir. Mahkemece, bu yön gözönüne tutularak sözü edilen kaydın öncesi araştırılmalı, tapuda kayıtlı olup olmadığı saptanmalı ve tapuda kayıtlı değil ise, bu yerin hazine iskan yolu ile temlik etmekle mal varlığından çıkarttığı ve geri alma yolundan idari bir işlem yapmadığı gözönünde tutularak davanın kabulünün mümkün olabileceği, düşünülmeli ve sonucuna göre bir karar verilmelidir. bu nedenlerle yerinde olan temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA ve 766 sayılı Tapulama Kanununun 73. maddesi uyarınca harç alınmasına mahal olmadığına 14.7.1977 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.