 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
3. Hukuk Dairesi
E:1976/2409
K:1976/3249
T:08.04.1976
- KİRA PARASININ ARTIRILMASI
- İHTAR
- MALİKİN DEĞİŞMESİ
* ÖZET:Yasa gereği kira sözleşmesini kabullenmek zorunda olan yeni malik, eski malikin kira parasının artırılması için çektiği ihtardan yararlanır.
(21.11.1966 t. 1966/19 E. 1966/10 K.s. Yg. İç. Bir. K.)
Dava dilekçesinde kira parasının 1.5.1975 gününden başlayarak aylık 2.000 lira olarak tesbiti istenilmiştir. Mahkemece davanın kısmen kabulü ile 1.5.1976 tarihinden itibaren aylık kiranın 1.000 lira olarak tesbiti ve fazla talebin reddi cihetine gidilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle bilirkişiler tarafından emsallerde incelenip tesbit edilen olağan rayiçte gözönünde tutularak hüküm tesis edilmiş bulunmasına göre, sair temyiz itirazları yerinde değildir. Ancak, dava konusu taşınmaz malı kira akti devam ederken davacı Medeni Kanun hükümlerine göre iktisap etmiştir. 6570 sayılı Kiralar Kanunu hükümlerine göre yeni malik olan davacı eski malikin davalı ile yaptığı kira aktini kabullenmek zorundadır. Anılan Kanunun 7 maddesinin (d) bendi hükmü yeni malik olan davacıya tahliye için özel bir hak tanımıştır. Davacıda esasen davalıyla yapılan kira aktini kabul etmiştir. Bu yönde taraflar arasında bir uyuşmazlık bulunmamaktadır. Eski malik davalıya kira parasının artırılması için 21.11.1966 tarihli ve 1966/19 esas ve 1966/10 karar sayılı içtihadı birleştirme kararı uyarınca 1.5.1975 tarihinde başlayan dönemle ilgili olarak ihtar yapmıştır. Kanun gereği kira aktini kabullenmek zorunda olan yeni malik bulunan davacının eski malikin çektiği ihtardan yararlanması olağandır. Yeni malikin ayrıca ihtar çekmesine gerek bulunmamaktadır. Dava konusu taşınmaz malın el değiştirmesi davalı bulunan kiracı yönünden bir etki yapmadığına göre, yeni malike yeniden ihtar yapma zorunluluğu yükletilerek davalı kiracının durumunun iyileştirilmesinin bir nedeni de bulunmamaktadır. Mahkemece bu yön gözetilmeden tesbit edilen kira parasının 1.5.1975 yerine 1.5.1976 tarihinden geçerli olmasına karar verilmesi doğru görülmemiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428. maddesi gereğince (BOZULMASINA) 8.4.1976 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.