 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
2. Hukuk Dairesi
E: 1976/1460
K: 1976/1765
T: 01.03.1976
DAVA : Esat ve Hayriye ile Mehmet ve Fatma arasındaki evlat edinmeye izin davasının yapılan muhakemesi sonunda verilen hüküm davacılardan Hayriye tarafından temyiz edilmekle evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Esat ve Hayriye karı koca olup, nesebi sahih füruları bulunmadığından Hayriye'nin kardeşi olan Mehmet Hakan'ı birlikte evlat edinmek istediklerini beyanla izin verilmesini istemişlerdir, mahkemece Esat'ın dileği kabul edilmiş, fakat Hayriye ile Mehmet kardeş olduklarından Hayriye'nin isteği reddedilmiştir.
Evlat edinme, çocuğu olmayan kişilere ana babalık arzu ve sevgisin tatmin için öngörülmüş bir hukuki yoldur. Onun için bir kimsenin bu sevgisini kendi kardeşinde tecessüm ettirmesine (şekillendirmesine) engel yoktur. Çünkü: Kardeşlik ve evlatlık sevgileri ayrı ayrı olup, anlamları ve nitelikleri tamamen değişiktir. Nitekim dairenin uygulanması bu doğrultudadır. (Örnek olarak 4/11/1947 günlü 4538/5603 sayılı karar) Bilim alanında da Yargıtay'ın bu görüşü paylaşılmıştır. (Prof. Hıfzı Veldet Velidedeoğlu, Türk Medeni Hukuku Aile Hukuku, Cİlt: 2, 1965, Sh. 348, Prof. Turgut Akıntürk, Aile Hukuku, 1965, Sh. 278).
Mehmet Hakan mümeyyiz olup, Hayriye'nin kendisini evlat edinmesine muvafakat ettiğini bildirmiş, ana babası da bu beyana katılmışlardır. Çocuğun 3-4 yıldan beri davacılar tarafından evlatları gibi bakılıp gözetildiği de tanık sözlerinden anlaşılmıştır. yukarıda açıklandığı gibi bütün şartlar gerçekleşmiştir. Zaten diğer davacı Esat yönünden istek kabul edilmiştir. Öyle ise Hayriye'nin de Mehmet Hakan'ı evlat edinmesine izin verilmesi gerekir. Hal böyle iken kardeşin kardeşi evlat edinemiyeceğinden söz edilerek isteğin reddolunması usul ve kanuna aykırıdır.
SONUÇ : Temyiz edilen kararın gösterilen sebeple BOZULMASINA 1/3/1976 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.