 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
2. Ceza Dairesi
E: 1976/7165
K: 1976/7402
T: 07.09.1976
DAVA : Şahısların ve eşyanın emniyetine tehlike verecek tarzda vasıta sevk ve idare etmekten Kocaeli 1. Sulh Ceza Mahkemesi'nin 12.6.1976 tarihli karariyle Türk Ceza Kanununun 565. maddesi gereğince 15 gün hafif hapse mahkum edilen (M)nin cezasının infazı, vaki talebine binaen Ceza Muhakemleri usulü Kanunun 400. maddesi hükme tevfikan 3000 lira kefalet karşılığında dört ay müddetle tehir olunduktan sonra müddetinden hitam bulduğu 10.3.1976 tarihinde müracaat eylemediği için C.Savcılığının kefalet parasının hazineye irat kaydına dair talebinin reddine dair Kocaeli 1. Asliye Ceza Mahkemesince ittihaz olunan 29.7.1976 günlü karar aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığnca verilen 20 Ağustos 1976 gün ve 36311 sayılı yazılı emre müsteniden dava dosyası C.Başsavcılığının 20.8.1976 tarih ve 622 sayılı tebliğnamesiyle daireye gönderilmekle okundu.
Mezkur tebliğnamede :
Adı geçenin tehir müddetinin hitamında kendiliğinden müracat etmeyip 18.5.1976 günü yakalanarak, C.Savcılığına sevk edilmiş ve bu suretle cezanın infazına başlanılmış olduğu gözetilmeden yazılı şekilde karar ittihazında isabet görülmediğinden Ceza Muhakemeleri Usulü kanunun 343. maddesi gereğince mezkur hükmün bozulması lüzumu yazılı emre atfen ihbar olunmuştur.
Gereği düşünüldü :
KARAR : 3.000 liralık nakdi teminat karşılığında cezasının infazının 4 ay süre ile tahirli ilgili C.Savcılığınca 10.11.1975 tarihinde kararlaştırılan hükümlü (M) henüz bu süre dolmadan ait olduğu mahkemeye müracaatla 647 sayılı kanunun 8. maddesi uyarınca cezasının yerine getirilmesini istemesi üzerine bu talebinin kabulü yolunda verilen 24.2.1976 günlü kararın kendisine tebliğ edilmesinden ve C.Savcılığınca hakkında hiçbir muameleye girişilmeden önce 18.5.1976 gününde kendiliğinden gelerek teslim olması karşısında infazdan kaçınmış olacağına kabule yer bulunmadığından bu nedenle kanuna muhalefet söz konusu edilemiyeceği cihetle yazılı emirle bozma isteminin ONANMASINA, 7.9.1976 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.