 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
1. Ceza Dairesi
E: 1976/725
K: 1976/1376
T: 30.04.1976
DAVA : Ergin bulunan (S)yi zorla kaçırmaya ve ırzına geçmeye tam derecede teşebbüs etmekten sanık (N)nin yapılan yargılaması sonunda T.C.K.nun 429/1, 416/1, 62 ve 71. maddeleri gereğince 6 sene 8 ay ağır hapis cezasıyla mahkumiyetine ve hakkında 31. maddenin tatbikine dair (Nazilli Ağır Ceza Mahkemesi)nden verilen 2.12.1975 gün ve 1975/50 Esas, 1975/173 karar sayılı hükmün süresi içinde duruşmalı olarak Yargıtay'ca incelenmesi sanık tarafından istenilmiş ve şartı yerine getirilmiş olduğundan dava evrakı incelenip gereği görüşülmüş olduğundan aşağıda yazılı karar ittihaz olundu:
KARAR : Sanık (N)nin hayvan otlatmakta olan mağdureyi zorla sürükleyip 200 metre ileride Deregül mevkiine kadar götürdükten sonra ırzına geçmeye kalkıştığı kabul edilmesine göre kaçırma suçu tamamlandığı halde tam kalkışma olarak kabulü sanığa karşı temyiz olmadığından bozma sebebi sayılmamıştır.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerekçeye, hakimin takdir ve kanaatine göre sanık ve vekillerinin temyiz itirazları ile sanık vekillerinin duruşmalı ve vekillerinin temyiz itirazları ile sanık vekillerinin duruşmalı tetkikat sırasında ileri sürdüğü sübuta ilişkin itirazlarının reddine, ancak:
Mağdure (S) aşamalardaki ifadelerinde sanığın bacak ve göğüslerini elleyip, tenasül uzvunu sıktığı, direnmesi üzerine sanığın olayı kimseye söylemiyeceğine yemin ettirdikten sonra kendisini salıverdiğini söylemektedir. Dıştan bir müdahale olmadan açık arazide ve yalnız bulunan mağdureyi serbest bırakarak eyleminden vazgeçen sanığın suçu T.C.K.nun 61/son maddesine göre tasaddi niteliğinde iken sanığın ırza yönelik eyleminin ırza geçmeye teşebbüs olarak kabulü,
SONUÇ : Yasaya aykırı sanık ve vekillerinin temyiz itirazları ile duruşmalı inceleme sırasında müdafii vekillerinin savunmaları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün tebliğname ve mütalaa gibi C.M.U.K.nun 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, depo parasının geri verilmesine 30.4.1976 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.