 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
15. Hukuk Dairesi
E: 1976/2953
K: 1977/113
T: 26.01.1977
DAVA : Taraflar arasındaki davanın (İzmir 1. Asliye Hukuk Hakimliği)nce görülerek istisna akdinden doğan 18.450 lira gecikme tazminatının %5 faiziyle birlikte davalıdan alınarak davacıya ödenmesine, fazla isteğin reddine dair verilen 24.6.1976 tarih ve 365/268 sayılı hükmün temyizen tetkiki davalı avukatı tarafından istenmiş olmakla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği konuşulup düşünüldü :
KARAR : 1 - Sözleşmenin 16. maddesinde, yapının 20.10.1971 gününde bitmiş olacağı ve bu tarihte bitmediği takdirde yüklenicinin mal sahibine her geçen gün için 150 lira gecikme cezası ödeyeceği kabul edilmiştir.
Mahkemece inşaatın bitmesi gereken tarih ile 23.2.1972 delil tesbiti tarihi arasında geçen 123 günlük süre için günde 150 lira üzerinden 18.450 lira cezai şartın davalıdan alınmasına karar verilmiştir.
BK.nun 158. maddesinin 2. bendi gereğince, gecikme ve noksanı ile yapılmış olan evi teslim alan davacının aynı zamanda gecikme cezası istiyebilmesi için o tarihde cezai şart isteme hakkını saklı tutmuş olması gereklidir. Aksi takdirde davacı bu hakkında dolaylı şekilde vazgeçmiş sayılır. Bu hususta tahkikat yapılmadan ve davacıya cezai şartı isteme hakkını saklı tutmuş olduğu ispat ettirilmeden davanın kabulü yasaya aykırı görülmüştür.
2 - Taraflar arasında evvelce görülmüş olan davalar nedeniyle yapılan yargılamada, sözleşme ve eklerine göre 23.2.1972 gününde yapıdaki eksik işler toplamının 900 lira değerinde olduğu kanıtlanmıştır. Bu noksanlar değer ve nitelik yönünden yapılan evin kabul edilmesine ve kullanılmasına engel sayılamıyacağından, bu tarihde yapının bitirilmediği söylenemez. Davacının gecikme cezasını isteme hakkının doğması için yapının bu duruma 20.10.1971 tarihinden sonra getirilmiş olması gerekir. Davalı delil tesbitinden önce, 29.11.1871 günlü ihtiyati haciz dilekçesinde, ve önceki davalılara ilişkin yargılamada yapmayı yüklendiği evi sözleşme süresinde önce tamamlayıp teslim ettiğini öne sürmüştür. Evin delil tesbitine konu olan duruma hangi tarihte getirilmiş olduğu ve ona göre gecikme varsa gecikmenin süresi soruşturulup belli edilmeden delil tesbiti tarihine kadar gecikme kabul edilmesi hükmün bozulmasını gerektirmiştir.
SONUÇ : Yukarıda yazılı nedenlerden kararın BOZULMASINA, 1000 lira murafaa avukatlık ücretinin davacıdan alınıp davalıya verilmesine, istek olursa temyiz peşin harcının davalıya iadesine, 26.1.1977 gününde oybirliğiyle karar verildi.