 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
15. Hukuk Dairesi
E: 1976/1371
K: 1976/2314
T: 30.06.1976
DAVA : Taraflar arasındaki davanın Karabük Asliye 2. Hukuk Mahkemesinde yapılan duruşması sonunda ödetmeye ilişkin olarak verilen kararın davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine temyiz dilekçesinin süresinde olduğu anlaşıldıktan, dosya okunup incelendikten sonra işin gereği düşünüldü :
KARAR : 1 - Yapılan soruşturmaya, toplanan kanıtlara, dosyadaki belgelerle yazılara, kararın dayandığı gerektirici nedenlere göre, davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan öbür temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2 - Yerel mahkemece, yanlar arasında kurulan sözleşmenin 17. maddesine dayanılarak istek doğrultusunda 42.500 lira ceza koşulunun da ödetilmesine karar verilmesi, B.K. maddesinin 158/I ile bağdaşmamaktadır. Şöyle ki, az önce anılan yasa hükmüne göre, "Akdin icra edilmemesi veya natamam olarak icrası halinde tediye edilmek üzere cezai şart kabul edilmiş ise, hilafına mukavele olmadıkça alacaklı ya aktin icrasını veya cezanın tediyesini isteyebilir". Davada, açıkça, sözleşmenin aynen yerine getirilmesine ilişkin olarak istemde bulunulmuş, 30012.29 lira stüasyon faizi ile eksik işler karşılığının ödetilmesine karar verilmiştir. Böylece davacı, BK. maddesinin 158/I ile kendisine tanınan seçimlik hakkını, bu yolda kullanmıştır. Öyleyse, davalının borca aykırı davaranması nedeniyle edimin tüm olarak yerine getirilmesine yönelik istemin ileri sürülmesi karşısında, artık, ceza koşulunun ödetilmesi söz konusu olamaz. Sözleşmenin 17. maddesi hükmünün gerek sözü ve gerekse özü, yukarıda değinilen 158/I. maddesinde belirtilen "hilafına mukavele" yapıldığının kabulüne elverişli değildir. Başka bir anlatımla davacının edimle birlikte ceza koşulunu da istiyebileceği konusunda yanlar arasında bir anlaşmanın oluştuğu kabul edilemez. Yerel mahkemece, bu yönler gözden kaçırılıp ayrıca 42.500 lira ceza koşulunun da ödetilmesine karar verilmiş olması, usul ve yasaya aykırı düşmüş, kararın bozulmasını gerektirmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle öbür temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün, 2 numaralı bent uyarınca davalı yararına BOZULMASINA, istek olursa, temyiz peşin harcının davalıya iadesine, murafaa için takdir edilen 1.000 lira avukatlık ücretinin davacıdan alınıp davalıya verilmesine, 30.6.1976 gününde oybirliğiyle karar verildi.