 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
15. Hukuk Dairesi
E: 1976/1220
K: 1976/2085
T: 10.05.1976
DAVA : Taraflar arasındaki davanın İzmir Asliye 2. Hukuk Hakimliğince görülerek sabit olmayan davanın reddine dair verilen 11.11.1975 tarih ve 444-599 sayılı hükmün temyizen tetkiki davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacı (M) davalıların eczanelerinde yaptığı dekarasyon nedeniyle ödenmiyen ücretinin tahsilini dilemiş, mahkemeye sunduğu sözleşme, fatura ve delil tesbiti raporuna dayanmış ayrıca delil listesini de mahkemeye sunmuştur.
Yargılama, davacının yokluğunda yürütülmüş ve mahkeme iddia isbat olunmadığından dolayı dava reddolunmuştur.
1 - Delil tesbiti evrakı HUMK.nun 374. maddesi buyruğuna göre esas dava dosyasının eklerindendir. Bu dosya ilgili mahkemeden getirtilip incelenmeden yazılı biçimde ve noksan tahkikatla karar verilmesi usul ve yasaya aykıdır.
2 - Davacı mahkemeye dosyada mevcut bulunan 24.3.1973 tarihli faturayı vermiştir. Bunun ticari işletme sahibi sayılan davalıların tebliğ edilip edilmediği, davacının sıfatı gözönünde tutulmak suretiyle davalıların 8 gün içinde faturaya karşı bir itiraz ileri sürüp sürmedikleri araştırılmadan mahkemeye sunulan deliller için esasını halle yeterli olup olmadığı incelenmeden davanın sabit olmadığından bahisle isteğin reddi yanlıştır.
3 - Davanın açılmasından önce davalılar arasında yer alan (K) nin öldüğü tesbit edilmiştir. Ölü şahıs aleyhine dava açılmıyacağından adı geçen şahıs hakkında yürütülen dava belirtilen nedenle red edilmelidir. Mahkemenin karar yerinde açıklandığı gerekçe yanlış ise de neticesi itibariyle doğru bulunduğundan mahkeme kararının belirtilen yöne ilişkin bölümünün onanması uygun görülmüştür.
SONUÇ : Davacının yerinde bulunmayan temyiz itirazlarının reddiyle mahkeme kararının (K) hakkındaki kısmının ONANMASINA 1 ve 2. bentlerde yazılı sebeplerden dolayı hükmün davacı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcın istek olursa temyiz edene iadesine 10.5.1976 gününde oybirliğiyle karar verildi.