 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
E: 1975/805
K: 1976/2205
T: 09.06.1976
DAVA : Taraflar arasındaki davadan dolayı bozma üzerine direnme yoluyla İstanbul Asliye 16. Hukuk Hakimliğinden verilen 2.12.1972 gün ve 534 - 1048 sayılı kararın bozulmasını kapsayan ve Yargıtay Hukuk Genel Kurulundan çıkan 18.4.1975 gün ve 973/2 - 216 - 570 sayılı ilamın karar düzeltilmesi yoluyla incelenmesi davacı vekili tarafından verilen dilekçe ile istenilmiş olmakla Hukuk Genel Kurulunca dilekçe, düzeltilmesi istenilen, ilam ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
KARAR : Uyuşmazlıkların çözümünde olaya uygun düşen özel hükmün tercih olunarak uygulanması zorunludur. Yasa hükümlerinin özle ve genel nitelikte bulundukları hususu ise, uyuşmazlıklara esas olan olayların özellikleri gözönünde tutularak tayin olunmalıdır. Noterlerin resen düzenleyecekleri belgeler hakkında Noter Kanunu her nekadar özel nitelikte ise de olayın özelliği itibariyle vasiyetnamelerin düzenlenmesinde tanık sıfatıyla katılamıyacak kimselere ilişkin Medeni Kanunun 483. maddesi Noter Kanununa nazaran daha özel bir hükmü taşımaktadır. O halde uyuşmazlığın olay yönünden özel nitelikteki Medeni Kanunun 483. maddesinin uygulanması suretiyle çözümlenmesi gerekir. Sözü edilen maddede hizmet ilişkisi vasiyetname düzenlenmesine tanık olarak katılmaya engel bir durum olarak öngörülmemiştir. Kaldı ki olayda sıfatına itiraz olunan tanık lehine vasiyette bulunulan derneğin değil, dernek tüzel kişiliğinden bağımsız nitelikteki hastanenin memurudur. Bu ve düzeltilmesi istenen Genel Kurul ilamında gösterilen gerektirici nedenlere göre Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 440. maddesinde yazılı sebeplerden hiç birisine dayanmayan ve yerinde olmayan düzeltme isteğinin REDDİNE, Hukuk Usulu Muhakemeleri Kanununun 442/3. maddesi gereğince (100) lira para cezasının düzeltme isteyenden alınmasına 9.6.1976 gününde oybirliğiyle karar verildi.