 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
Ceza Genel Kurulu
E: 1975/456
K: 1975/53
T: 31.03.1975
DAVA : Kavgada korkutmak maksadiyle silah boşaltmaktan sanık İ. D. nin yapılan yargılaması sonunda; hükümlülüğüne ilişkin Amasya Asliye Ceza Mahkemesi'nden verilen 18.11.1974 günlü hüküm sanığın temizi üzerine Yargıtay 4. Ceza Dairesi'nce incelenerek 21.1.1975 gün ve 30/50 sayılı ilamiyle bozulup yerine geri çevrilmiştir.
İlk hükümde direnmeyi kapsıyan 25.2.1975 günlü son hükmün Yargıtay'ca incelenmesi sanık tarafından istenilmiş koşulu da yerine getirilmiş olduğundan dosya C. Başsavcılığı'nın hükmün bozulması istemini bildiren 20.3.1975 gün ve 4/1521 sayılı tebliğnamesiyle 1. Başkanlığa gönderilmekle, Ceza Genel Kurulu'nca okundu gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Kavgada silah boşaltmaktan sanık İ.D. hakkında TCK.nun 466/2,51/1,647 sayılı kanunun 4/1 ve 5/3. maddeleri gereğince verilen ve sanığın sonuç olarak (900) lira ağır para cezasiyle tecziyesine, hükmolunan bu para cezasını altı ay içersinde ve altı eşit taksitle ödemesine ilişkin mahkumiyet hükmünü, özel daire; Ağır para cezası taksit sürelerinin karar yerinde belirtilmemiş olmasını yasaya aykırı bularak bozmuştur.
Mahkeme, hükmolunan ağır para cezasının, altı ay içersinde, altı eşit taksitle ödenmesine ilişkin kararın; taksit sürelerinin birer ay olduğunu göstermeye yeterli olduğunu ileri sürerek eski hükümde direnmiştir.
Mahkemenin, hükmolunan (900) lira ağır para cezasını, altı ay içerisinde, altı eşit taksitte ödemesine ilişkin hükmü, taksit sürelerinin bir ay olduğu anlamına gelmez; örneğin, sanık beş ay süre ile kendisine hükmolunan (900) lira ağır para cezasını ödemez, altı ay içerisinde, beşer günlük fasılalarla 150 lira öderse, cezasını altı ay içerisinde ve altı eşit taksitte ödemiş olur. Bu itibarla mahkemenin özel daire bozmasına uyarak ve 647 sayılı yasanın 5. maddesinin 3. fıkrası gereğince, taksit sürelerini karar yerinde belirterek infaz sırasında tereddütlere yol açmaması gerekirken, kanunun bu amir hükmüne uymayarak eski hükümde direnmesi yasaya aykırı görüldüğünden, direnme hükmünün bozulmasına karar verilmesi gerekir.
SONUÇ : Açıklanan nedenlerle tebliğnamedeki istem gibi direnme hükmünün bozulmasına, depo parasının geri verilmesine 31.3.1975 gününde oybirliğiyle karar verildi.