DAVA : Davacı, ulusal bayram, tatil ücreti, % 50 fazla çalışma parası, beş yıllık verilmeyen izin ücreti, % 5 eksik ödenen 263 sayılı Kanun ve yönetim Kurulu kararlarından doğan zam farkalarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir. Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır. Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmekle dosya incelendi, gereği konuşuludu :

KARAR : 1 - Davacı, ulusal ve bayram, tatil ücreti, % 50 fazla mesai alacağı, 5 yıllık verilmeyen izin ücreti ve % 5 eksik ödenen 263 sayılı Kanun ve Yönetim Kurulu Kararından doğan zam farklarının ödetilmesini istemiştir. Mahkeme, davayı kısmen kabul ile isteği hüküm altına almış, davalı ise davacının Emekli Sandığı Kanununa tabi olduğunu, 1317 sayılı Kanunun yürürlük tarihine kadar İş Kanununlarından yararlanamayacağını savunarak hükmü temyiz etmiştir.

Gerçekten; Denizcilik Bankasında, 5434 sayılı kanuna göre Emekli Sandığına tabi olarak çalışanların işçiliklerinden söz edilemez. 5842 sayılı Denizcilik Bankasının Kuruluş Kanununun 26. maddesinde her nekadar bankanın hususi hukuk hükümlerine tabi olacağı yazılı ise de; sermayesinin yarısından fazlası hazineye ait olduğuna göre banka 440 sayılı Kanununun 1. ve 25. maddeleri muvacehesinde davacı ile banka arasındaki ilişki yasalarla düzenlenen bir statü ilişkisidir. Nitekim davacı dahi 263 sayılı Devlet Memurlarına ait kanundan da yararlandırılmasını istemiştir.

Öte yandan davacının, işçilere tanınan bazı haklardan şu veya bu şekilde yararlandırılmış olması kamu düzenine ait statüsünde ayrık netice doğurmaz.

Mahkemenin işçi olarak kabulü yönündeki incelemesi ise;

2 - İzin parası 5 yıllık zamanaşımına tabi olduğu halde daha eski seneler için izin parası verilmesi yanlıştır.

3 - Davacı, maktu aylıkla çalışmaktadır. 24.4.1968 gün ve 1837 sayılı Yönetim Kurulu kararı ile (hizmet aktinden veya kanundan doğan bir hakkın yerine getirilmesi sureti ile yapılmış bir ödeme olarak kabulünü tazammun etmemek) kaydile ayrıca hafta tatili parası ödemesi maktu aylık niteliğini ortadan kaldırmaz.

Bundan başka davacı tarafın iddiasına göre de 26. günün ücreti içinde genel tatil günlerinin ücreti de bulunduğuna göre, davacı artık çalışılmayan genel tatil günlerinin ücretini alamaz. Ancak bilirkişi raporunda, çalışılan tatil günleri için hesap yapmıştır. Yalnız davalı taraf çalışılan tatil ücretinin yanlış nitelendirilme sonucu fazla mesai parası diye ödediğini savunmuştur. Eğer böyle ise bunun nazara alınması ve muhsubu gerekir.

4 - Davacı, işçi olarak hak istediğine göre artık devlet memurlarıyla ilgili 263 sayılı Yasaya dayanamaz. % 35 zammın işçilere teşmili ise Banka Yönetim Kurulunun 2.5.1968 gün ve 1915 sayılı kararı ile olmuştur. Bu karar nazara alınmadan 1.9.1963 tarihinden itibaren % 5 zam farkına hükmedilmesi de hatalıdır. Karar bu sebeplerle bozulmalıdır.

SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda açıklanan sebeplerle davalı yararına BOZULMASINA, 4.2.1976 gününde oybirliğiyle karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972