 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
4. Hukuk Dairesi
E: 1975/6785
K: 1976/1354
T: 10.02.1976
DAVA : Davacı avukatı; davalının yediemin olarak teslim aldığı tüpleri iade etmediğini ileri sürerek bu yüzden uğradığı zarar tutarı 51.000 liranın alınmasını istemiştir.
Yapılan yargılama sonunda; yerinde görülmeyen davanın reddine karar verildiğine ilişkindir.
Temyiz eden: Davacı avukatı.
Temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosya incelendi gereği konuşuldu:
KARAR : Hernekadar mahkeme davayı başka gerekçe ile reddetmişse de bu gerekçe saptanan olaylara uymamaktadır. (M.G.), (N) ve (E) ye ayrı ayrı borçludur. (N) birinci alacaklı olarak (M.G.) ye karşı icra kovuşturmasına girişmiş sonunda (S) nin elinde bulunan gaz tüplerini haczettirmiş ve onun elinde bulunan gaztüplerinin (Ü) ye verilmesine karar verilerek bu suretle haciz işlemi yapılmmış fakat tüpler (S) nin deposunda (Ü) nün yedieminliğinde kalmıştır. Bu arada ikinci alacaklı (E) icra kovuşturmasına geçmiş ve ayrı tüpler haczedilmekle beraber depoda yetkili kimse bulunmadığından hiç bir yediemin atanmamıştır. Bu sırada (S) 1. alacaklı ve borçluya karşı istihkak iddiasında bulunmuş dava reddedilerek kesinleşmiş fakat tüpler yine deposunda kalmıştır. Bu arada (S) tarafından tüpler satılmış veya kullanılmış fakat istihkkak davasındaki teminatına el konulmuştur. Dava 2. alacaklı (E.) tarafından tüplerin hacizde ve teminatta gösterilen değerden çok farklı değerde bulunması nedeni ile alacağın (S) den alınmasına ilişkindir. Oysa (S) İcra İflas Yasasının 358. maddesi hükmünce yediemin değildir. O halde (E) borçlusu (M.G.) ye karşı kovuşturmayı yürütür. Ancak aciz belgesi alırsa (M.G.) nin (S) tarafından satılan tüplere ilişkin zararı varsa borçlu adına tesbit ettirilerek sabit olursa alacak ondan istenebilir. Davanın ancak bu nedenle reddi doğrudur ve mahkemenin kararının gerekçesindeki yanlışlık Usulün 438. maddesinin değişik 6. fıkrası gereğince kaldırılarak temyiz olunan karar onanmalıdır.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarda gösterilen sebeplerle düzeltilerek ONANMASINA ve onama harcının temyiz edene yükletilmesine 10.2.1976 gününde oybirliğiyle karar verildi.