DAVA : Taraflar arasındaki davada:

Davacı, 15/3/1970 tarihli mektup ve 24/2/1973 tarihli Protokolla esas malik bulunan M.F. Saraçoğlu tarafından 15/10/1974 tarihli ve 14779 sayılı Noter senediyle Vakfa devir ve temlik edilen 27 ada, 27 parsele ait kaydın iptalini Vakıf adına tescilini istemiştir.

Davalı, dosyada bulunan delillerin hukuki bir değer taşımadığından davanın reddine karar verilmesini söylemiştir.

Kanıtlanmayan davanın reddine dair verilen karar tetkik olunarak gereği düşünüldü:

KARAR : Davacı Vakıf, 27 parsel sayılı taşınmazın maliki olarak tapu siciline her ne kadar "davalının" ismi yazılmışsa da bu kaydın gerçeğe uymadığını, asil malikin "M.F. Saraçoğlu" olduğunu ileri sürerek sicildeki yanlışlığın düzeltilmesini istemiştir.

Mahkemece dava nedeni "muvazaa" olarak kabul edilmiş, geçerli ve Yasal delil mevcut olmadığı gerekçe ve düşüncesiyle dava reddedilmiştir.

Uyuşmazlığa doğru bir çözüm yolu bulunması için isteğin niteliğinin sağlıklı olarak saptanması gereklidir. Mahkemece "muvazaa"nın dava nedeni olarak kabul edilmesi doğru, yanıt ve kanıtların iddiayı isbata elverişli sayılmaması ise yanlıştır.

Muvazaa; Türk Hukukunda genellikle ön plandaki işlemin, yani ortada görülenin gerçeğe uygun olmaması anlamını taşır. muvazaalı işlem, asıl amacı veya gerçek durumu örtüp gizmek için kullanılan bir "paravana"dır. Bu gibi hallerde gerçek, muvazaanın arkasında saklanmış ve gizlenmiştir.

kişiler türlü nedenlerle muvazaalı işlemlere başvurmakdan geri kalmazlar. Bu nedenlerin hepsini burada saymak ve saptamak gereği yoktur. Çok kez üçüncü kişilerin kovuşturmalarından kurtulmak veya onların haklarını iptal etmek, Yasaları etkisiz bırakmak için kişiler muvazaayı bir araç olarak kullanırlar. Muvazaanın geniş bir alanı ve çeşitleri ve kanıtlama biçimleri vardır.

5/2/1947 günlü İçtihadı Birleştirme Kararında varlığı kabul edilen ve isbat şekli belirlenen "namı müstear" davalarının dahi muvazaa ile yakın ilişkisi bulunduğu kuşkusuzdur.

Olayda, 27 parsel sayılı taşınmazın gerçek malikinin tapu sicilinde adı yazılı olan davalı, "namı müstear" davasından başka bir şey değildir. Böylece taraflar arasında kendine özgü bir mülkiyet uyuşmazlığı niteliği taşıyan ve tapu siciline gerçek malikin adını yazılmasını sağlamak amacıyla açılan bu davanın İçtihadı Birleştirme Kararında öngörülen biçimde "yazılı delil" ile isbat edilmesi olanağı vardır.

Davalı, 27 parsel sayılı taşınmazı 14/3/1970 tarihinde Abdurrahman tarafından yapılan bağış sonunda sicilde üstüne geçirmiştir. Davalı bu tarihden bir gün sonra 15/3/1970 gününde F. Saraçoğluna hitaben verdiği imzalı belgede, Abdurrahmanın kendisine bağışladığı taşınmazın adı geçene değil F. Saraçoğluna ait olduğunu ve Faikin gösterdiği lüzum üzerine bağışlandığını, bağışa rağmen taşınmazın sahibi kendisi değil Faik olduğunu, istenildiği zaman Faik'e veya arzu ettiği kişiye taşınmazınn ferağını vermeye hazır bulunduğunu kabul etmiştir.

Davalı Hayrullahın vekili olan Hüseyin'in imzasını taşıyan 24/3/1973 günlü bir başka belgede ise, 27 parsel sayılı taşınmazın sahibinin Faik olduğu, taşınmazı adı geçenin dilediği kimseye devretmeğe hazır oldukları,yalnız taşınmazın mülkiyetleri altında bulunan döneme ilişkin masraf ve vergilerinin Faik'e ati olduğu belirtilmek suretiyle yukarıdaki belgeni kapsamı doğrulanmıştır.

Davalı taraf 15/3/1970 günlü belgedeki imzayı açıkça inkar etmemiş, muhtevasına itiraz etmemiş, ancak resmi şekilde düzenlenmediğinden bahisle idiayı isbata elverişli olmadığını ileri sürmüş, davaya etkisi olmayan tevilli savunmalarda bulunmuştur.

15/3/1970 günlü yazılı belgenin biçim ve kapsam yönlerinden muvazaa iddiasını isbata yeterli sayılacak güç ve nitelik taşıdığı kuşkusuzdur. Bu belgeye göre, taşınmazın gerçek maliki Hayrullah değil, Faik'tir. Bu açıklamalar dayanılarak muvazaa iddiasının sübute erdiğini, taşınmazın asıl malikinin Hayrullah değil Faik olduğunu ve sicilde malikin kişiliğini gösteren kaydın gerçeğe uymadığını kabul etmek gerekir.

Bu suretle taşınmazının asıl maliki olduğu saptanan faik noterde düzenlendiği 11/9/1975 günlü belge ile bu konudaki dava hakını davacı Vakfa devrettiğine, Vakfın kuruluşunu sağlayan tüzüğün 5. maddesinde Vakfın bu gibi devir işlemlerini kabule yetkili olduğu yazılı bulunduğuna göre davanın aktif husumet ehliyeti yönünden incelenmesine engel olabilecek bir durum yoktur.

Sonuç olarak davanın kabulüne karar verilmesi gerekli iken reddedilmesi yolusuz olduğundan hükmün yukarıda yazılı nedenlerle HUMK.nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA ve gelen Temyiz edenler vekilleri için 1.00 lira duruşma vekalet ücretinin Temyiz edilenlerden tahsiline, peşin harcın iadesine 30/1/1976 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972