 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
15. Hukuk Dairesi
E: 1975/5216
K: 1975/755
T: 26.02.1976
DAVA : Taraflar arasındaki davanın Nazilli Asliye 2. Hukuk Hakimliğince görülerek sabit olan dava veçhile 175.765,56 liranın davalılardan alınarak davacıya verilmesine ve fazla isteğin reddine dair verilen 18.6.1975 tarih ve 125/266 sayılı hükmün temyizen tetkiki taraflar avukatlarınca istenmiş olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : 1 - Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacının ileri sürdüğü yerinde görülmeyen bütün ve davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazları yerinde değildir. Öte yandan 84 evde mevcut eksik ve ayıplı işler tutarı, 60.000 liradan ibarettir. Borçlar Kanununun 360. maddesinde belli edildiği üzere ehemmiyeti haiz işlere taalluk etmediği ve eserin kabulüne engel olmadığı anlaşılması karşısında açıklanan yönleri içeren temyiz itirazları da varit bulunmamıştır.
2 - Davacı yüklenici sözleşmeye aykırı biçimde düzenlenen ve gecikmeyle ödenen istihkaklar nedeniyle % 8,5 faiz isteminde bulunmuş, mahkeme aldığı bilirkişi raporuna dayanmak suretiyle 57.381,91 liranın tahsiline hükmetmiştir. Ne var ki, yüklenici geç ödendiğini iddia ettiği istihkakları alırken gecikme faizlerini de istediğini ve bu hakkını saklı tuttuğu itiraziyle aldığını iddia ve ispat etmediğine göre Borçlar Kanununun 113. maddesinin buyruğu karşısında isteme hakkı olmadığı düşünülmeden yazılı şekilde karar verilmesi yanlıştır.
3 - Davacının taahhüdü altındaki inşaatta eksik ve ayıplı işlerin bulunduğu, ikmali için kendisine müteaddit defalarca ihtarlar yapıldığı, buna rağmen sözleşmeden doğan borcunu gereği gibi yerine getirmediği, dava dilekçesindeki kendi beyanıyla dahi gerçekleşmesine rağmen işin davalı tarafından uzatıldığı kabul edilerek 21.000 lira şantiye bekçi masrafına hükmolunması, öte yandan davacılardan H. Özveren'in icraca satılan kamyonundan zarar etmesi olayı ile davalının davranışı arasında uygun illiyet bağı bulunmadığı halde davacı yararına 20.000 liraya karar verilmesi de yalnıştır.
SONUÇ : Yukarda açıklanan sebeplerden dolayı davacının yerinde görülmeyen bütün ve davalının sair temyiz itirazlarının reddiyle mahkeme kararının 2 ve 3. bentlerde yazılı sebeplerle BOZULMASINA 26.2.1976 gününde oybirliği ile karar verildi.