 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
15. Hukuk Dairesi
E: 1975/4826
K: 1976/248
T: 23.01.1976
DAVA : Taraflar arasındaki davanın Ankara Asliye 9. Hukuk Hakimliğince görülerek subut bulan dava veçhile toplam 779.665,85 liranın % 5 faizi ile birlikte maddi ve manevi tazminatın davalı Bakanlıktan alınarak davacılara ödenmesine dair verilen 18.4.1975 tarih ve 837/162 sayılı hükmün temyizen tetkiki davalı vekili tarafından istenmiş olmakla dosyadaki kağıtlar okunduktan onra işin gereği konuşulup düşünüldü :
KARAR : 1 - Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere göre davalı hazinenin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2 - Borçlar Kanununun 45. maddesince bir adam öldüğü takdirde zarar ve ziyan bilhassa defin masraflarını da ihtiva eder.
Ölüm neticesi olarak diğer kimseler müteveffanın yardımından mahrum kaldıkları takdirde, onların bu zararını da tazmin etmek lazım gelir.
Borçlar Kanununun 41. maddesi ile haksız fiilden doğrudan doğruya zarar görene tanınmış olan tazminat isteme borcuna mukabil anılan kanunun 45/2. maddesine göre, desteğini kaybeden (yardımından mahrum kalan) da uğradığı zarar için tazminat taleb edebilir. Madde de öngörülen bu zarar maddi bir zarardır. Ölüm sebebi bir mütevveffanın yardımından mahrum kalanların, müteveffanın yaşayabileceği muhtemel müddet için, müteveffanın çalışıp kazanabileceği müddetteki kazancı tutarından davacılara ayırıp ileride yapabileceği yardımın peşin ve toptan ödetilmesinden ibaret olup, davacıların ölümle neticelenen olaydan önceki yaşayışlarının içtimai ve iktisadi seviyesini korumaktır. Bunun için onlara yapılacak yardımın miktarı tazminat olarak ödenir.
Yüksek Yargıtay'ın ve İsviçre Federal Mahkemesinin müstekar içtihatlarına göre müteveffanın yardımından mahrum kalan kimselere, müteveffadan bir miras intikal ettiği takdirde, intikal eden mirasın kıymeti değil ve fakat elde edilecek gelirinin hükmedilecek tazminattan mahsumu icabeder.
Davacıların murisi H. Has'ın mirasına ait dosya içindeki yazı, vesika ve sair bilgilere, özellikle Kayseri vergi Dairesi Müdürlüğüne verilen 22.1.1973 tarihli veraset ve intikal vergisi beyannamesine göre mirascıları olan davacılar intikal eden mirasın gelirinin neşayet desteğin tutarı fazla ise aradaki farka hükmedilmesi lazım gelir.
Bilirkişi H. Kayıkent'in asıl 20.2.1975 ve ek 10.4.1975 tarihli raporlarında miras geliri hesap edilmemiş ve bu hususta da bir tatbikat yapılmamıştır. Davalı Hazine vekilinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüştür. Mahalli mahkeme kararı bozulmalıdır.
SONUÇ : 1 - Davalı hazinenin sair temyiz itirazlarının reddine, kararın manevi tazminata ilişkin kısmının ONANMASINA,
2 - Yukarıda açıklanan sebeplerle mahalli mahkeme kararının BOZULMASINA, 1.000 lira duruşma avukatlık ücretinin davacıdan alınarak davalıya verilmesine ve ödediği peşin harcından 1970 lira ilam harcının mahsubu ile arta kalan 3770 liranın istek halinde iadesine, 23.1.1976 gününde oybirliği ile karar verildi.