 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
15. Hukuk Dairesi
E: 1975/4177
K: 1975/5185
T: 26.12.1975
DAVA : Taraflar arasındaki davanın İstanbul Asliye 8. Hukuk Hakimliğince görülerek mahkeme ilamında belirtilen gerekçelere binaen verilen 30.5.1975 tarih ve 779-327 sayılı hükmün temyizen tetkiki davalılardan Neriman ve M. Türkpencesi avukatı tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu, gereği konuşulup düşünüldü :
KARAR : 1 - Davada, ölenin, davacı A. Dişören'in annesi olduğu ve her iki davacının çalıştıkları, ölenin sağlığında, davacıların çocuklarına baktığı, ev işlerini gördüğü ileri sürülmüş, bu nedenle destekten yoksunluk tazminatının ödetilmesi de istenmiştir.
2 - Gerçekten, hizmet edimlerinden yoksun kalma durumunda da, bunun karşılığı olarak maddi tazminatın ödetilmesi, Borçlar Yasasının 45. maddesine uygun düşer. Öyle ki, desteğin yardımının yalnızca parasal nitelikte bulunmasında zorunluk yoktur. Eylemli ve düzenli olarak yapılan hizmet edimleri de bir kemsenin destek sayılması için yeterlidir. Ne var ki, yerel mahkemece bir tanığının sözüne dayanılarak, ölenin destek niteliği kabul edilmiş ise de, iddianın içereğine göre, davacıların çalışıp çalışmadıklarının, ilgili yerden sorulup saptanması olanaklıdır. Bu konudaki iddianın, alınacak cevapla desteklenmesi yerine yalnızca tanık sözüne dayanılması doğru değildir. Ötke yandan, davacıların nüfus kayıt örnekleri de getirilip çocukları olup olmadığının, yaşlarının, buna göre belirlenmesi, Medin Yasanın 35. maddesinde yer alan hüküm nedeniyle de zorunludur. Öyleyse, eksik incelemeye dayanan yerel mahkeme kararı bozulmalıdır.
3 - Yapılan soruşturmaya, dosyadaki yazılara ve belgelere, bilirkişi raporuna ve takdirde de bir yanılma olmamasına göre, davalı Neriman ile Mahmut vekilinin öbür temyiz itirazlarının reddi gerekir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan duruma göre, öbür temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün, 2 numaralı bentdeki nedenlerle davalılar Neriman ve Mahmut yararına BOZULMASINA, 26.12.1975 gününde oybirliğiyle karar verildi.