 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
13. Hukuk Dairesi
E: 1975/3326
K: 1976/522
T: 30.01.1976
DAVA : Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda; ilamda yazılı nedenlerden dolayı 51.220 lira 40 kuruşun faiziyle birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine ilişkin olarak verilen hükmün davalı avukatı tarafından duruşmalı olarak temyiz edilmesi üzerine ilgililere çağrı kağıdı gönderilmişti. Belli günde davacı vekili avukat N. Altuğ ile davalı vekili avukat M. Ergülün gelmiş olmalarıyla duruşmaya başlanarak temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve hazır bulunan avukatların sözlü açıklamaları dinlenildikten sonra dosya incelendi, gereği konuşuldu:
KARAR : Davacı Denizcilik Bankası T.A.O. davalı T.C.D.D. idaresinden kiraladıkları tesis ve binaların mülkiyetinin 21.10.1969 günlü Bakanlar Kurulu kararı ile kendilerine devrine karar verildiğini ileri sürerek daha önce 17.3.1970 tarihine kadar ödedikleri kira parasından Bakanlar Kurulu kararının alındığı günden sonraki bülümünün geri verilmesini istemiş, mahkeme isteğe hükmedilmiştir.
Tapuda davalı idare adına kayıtlı olup özel mülkiyetinde bulunan dava konusu taşınmaz malın davacı idareye kiralandığında bir uyuşmazlık yoktur. Taşınmaz malın mülkiyeti davacıya geçmedikçe veya parasız faydalanmaya rıza gösterilmedikçe kiracılık ilişkisi devam eder. Medeni Kanunu 633, 634 ve 922. maddeleri mülkiyetin ne şekilde intikal edeceğini göstermiştir. Dava konusu yerin mülkiyeti bu maddelerde yazılı biçimde davacı idareye geçmediği gibi davalı tarafından davacının parasız faydalanmasına da terkedilmişti değildir.
Öteyandan 5842 sayılı Denizcilik Bankası T.A.O. Kanunun 17. maddesinin (b) fıkrası hükmüne göre bankaya verilmesi Bakanlar Kurulu kararıyla uygun görülecek yerlerin hazineye devri zorunluğu vardır. Bu devir ise Medeni Kanun ve tapu mevzuatı gereğince davalı idarenin tapuda takrir vermesi suretiyle gerçekleşebilir. Davalı idarenin ferağ takriri vermediği ve henüz bu yerin T.C.D.D. idaresi adına tapuda kayıtlı olduğu dosyadaki belgelerden anlaşılmaktadır.
O halde mahkemece bu yönler gözetilerek davanın reddine karar verilmesi gerekirken kanuna uymayan düşüncelerle isteğe hükmedilmesi bozmayı gerektirir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın gösterilen nedenlerle BOZULMASINA ve davalı yararına takdir edilen 1.000 lira duruşma avukatlık parasının davacıdan alınmasına ve aşağıda yazılı peşin harcın istek halinde iadesine 30.1.1976 gününde oybirliğiyle karar verildi.