DAVA : Davacı vekili, tedricen tasfiyeye tabi tutulan bankanın % 44,5 oranında hissedarı olan müvekkili şirket uhdesine terettüp eden bütün vecibeleri yerine getirdiği halde davalı bankanın geçici idare meclisinin sekiz yıldır hissedarlara hesap vermekten kaçındığını, son defa satmakta olduğu gayrimenkullerin mevkileri ile nitelik, defta kıymeti, satış tarifi ve şekilleri ile satış bedellerini ve kimlere satıldığını tespit etmek üzere mahkemeye müracaat edilmiş ise de, davalının mümanaat etmesi nedeni ile mahkemece tespit yapılmadığını, bankanın bu tutum ve davranışının tasfiyenin hissedarlar yaarrını gözetecek şekilde ve tedbirli bir tacir gibi yürütülmediği kuşkusunu uyandırmış ve bu halin devamı ileride telafisi mümkün olmayan zararlar doğuracağı anlaşılmış ve özellikle davalı bankanın tasfiyeye memur olan İş Bankasına rayiç bedelinin çok altında satışlar yaptığı ve hissedarların zararına sebebiyet verdiği görüldüğünden bahisle tasfiyenin başlangıcından dava tarihine kadar, tasfiyenin yapılış tarzı, tasfiye masraf ve gelirleri ve tasfiye muamelesi hakkında hesap vermesine bilirkişi heyetince hesabın kalem kalem incelenmesine karar verilmesini istemiştir.

Davalı vekili, hukuki sebep gösterilmedğini, iddianın ispatı için delil ikame edilmediğini, 153 sayılı kanunla tasfiye edilen bankalarda tedrici tasfiye kararından sonra genel kurul bulunmadığı cihetle bankanın ortaklarının denetleme yetkisinin sona erdiğini, Maliye Bakanlığının tayin ettiği tasfiye heyetinden ortakların hesap sormayacaklarını, tasfiye kararından sonra hissedarlar yerine Maliye Bakanlığının kaim olduğunu, 60/3. maddesi gereğince tedricen tasfiye işlemlerinde T.T.K. nu ile Bankalar Kanunu hükümlerinin uygulanmıyaceağını, 60/5. madde ile ortakların sermaye hisseleri dışında bankanın aktifi ile pasifinin nazara alınacağına, bankalar reorganizasyonu fonundan külliyetli bir para alınmış olmasına göre apel borçları dışında ortaklık sıfat ve yetkileri kalmayan davacı hessedarın böyle bir dava açmak hakkı bulunmadığı nedenleri ile davanın reddi gerektiğini savunmuştur.

Mahkemece, T.T.K.nun da dava ile ilgili bir hükmün bulunmadığı 450. maddenin atıf yaptığı 240. maddeye göre gerekli işleri yapmayan tasfiye memurları hakkında herhangi bir müeyyide mevcut olmadığı iddia şekline göre tasfiyenin sona ermediği cihetle davanın zamansız açıldığı ve bu itibarla istima kabiliyeti olmadığı gerekçesi ile reddine karar verilmiştir.

Hükmü, davacı temyiz etmiştir.

Bankalar Kanununun 153. sayılı kanunla değiştirilen 60. maddesinin 3. fıkrası hükme gereğince tedricen tasfiye karar ve muamelatında T.T.K. ve Bankalar Kanunun tasfiyeye müteallik hükümleri ve bu arada T.T.K. nun 450. maddesinin atıfta bulunduğu aynı kanunun 240. maddesi uygulanamıyacağına ve bu gibi ahvalde Bankalar Kurulunun yetki verdiği Maliye Bakanının tayin ettiği tasfiyeye nezarete memur bankaya ve onun muamelatına karşı da bilcümle tedbirleri ittihaz etmekle yetkili kılınan Maliye Bakanlığına başvurulabileceğine göre sonucu bakımından doğru görülen mahkeme kararının onanması gerekir.

SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının reddi ile sonucu bakımından doğru görülen hükmün ONANMASINA 20.11.1975 tarihinde oybirliği ile karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972