 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
E: 1975/4129
K: 1975/6050
T: 06.11.1975
DAVA : Taraflar arasındaki davadan dolayı Nazilli As. 2. Hukuk Hakimliğince verilen 7.5.1975 tarih ve 547/201 sayılı hükmün temyizen tetkiki taraflar avukatlarınca istenmiş ve temyiz dilekçelerinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar oknudu, gereği konuşulup düşünüldü :
KARAR : Davacı vekili, davalılardan Melahat'ın, müvekkili banka ile 16.5.1966 tarihli senet karşılığı kredi sözleşmesi aktettiğini ve 30.9.1970 tarihinde 25.939 lira borçlu bulunduğunu, işbu sözleşmeye diğer davalı Mustafa'nın 19.2.1968 tarihli müşterek ve müteselsil borçluluk sözleşmesi ile müteselsil kefaletini adı geçen borca inzimam ettirdiğini, borç bakiyesinin davalılardan talep edildiği halde ödenmedğini ve icra takibine de itirazda bulunulduğunu bildirerek 25.939 liranın 30.9.1970 tarihinden itibaren % 11,5 faizile ve ayrıca % 15 inkar tazminatının da tahsiline hükmolunmasını talep ve dava etmiştir.
Davalılardan Mustafa savunmasında, kendisinin borç doğuran belge ile hiçbir ilgisi olmadığı bildirmiş diğer davalı Melahat ise, kendisinin vekaletine istinaden eşi Cahit'in vekil sıfatıyla davacı banka ile işlem yaptığını, Cahit'in mahkeme kararı ile müflis durumunda olup, müflesin borç doğuran işlem yapmayacağı gibi vekil sıfatıyla da bir akit yapmağa kanunen ehil bulunmadığını, davacının dayandığı akdin muallel olduğunu ileri sürmüştür.
Mahkemece, 14.5.1966 tarihli mukaveleyi davalılardan Melahat vekili olarak Cahit imzalamış ve Cahit'in de 5.6.1964 tarihinde Nazilli as. 2. Hukuk Mahkemesince iflasına karar verilmişse de davalılardan Melahat Nazilli icra memurluğunun 70/1864 sayılı dosyasında söz konusu alacağın bankaca takip edilmesi üzerine icra memurluğuna verdiği 22.10.1970 tarihli dilekçesinde müflis Orhan Cahit'e icazet verdiği anlaşıldığından ve diğer davalı Mustafa'da 19.2.1968 tarihli kefalet senedi ile müteselsil borçluluğu kabul ettiğinden, bilirkişiden alınan raporda gözönünde tutularak dava konusu alacağın 25.000 liranın her iki davalıdan müteselsilen, dava tarihi olan 17.10.1970 tarihinden itibaren hesaplanacak kanuni faizi ve % 15 inkar tazminatı ile birlikte tahsil edilerek davacıya verilmesine ve ayrıca 939,31 liranın da davalı Melahat'dan dava tarihinden itibaren hesaplanacak kanuni faizi ve % 15 inkar tazminatı ile tahsil olunarak davacıya verilmesine karar verilmiştir.
Hüküm taraflarca temyiz edilmiştir.
1 - Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına ve 22.10.1970 tarihli davalılardan Melahat'a ait dilekçe münderecatına göre davalıların temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
2 - Davanın talep ettiği % 11,5 faiz T.T.K.nun 9/2. maddesinin kapsamına giren ticari temerrüt faizidir. Her ne kadar kredi sözleşmesinde faizin % 10,5 olduğu açıklanmış ise de, aynı kanunun 1461. maddesi gereğince ödeme yerinde banka iskontosu % 10 dan ziyade olduğu takdirde temerrüt faizinin iskonta miktarına göre de istenebileceğinden, olayda davalıların temerrüt tarihinin saptanması ve banka iskonta hadlerinin ilgili merciden sorularak temerrüt tarihindeki iskonto haddine göre ve temerrüt tarihinden itibaren faize hükmedilmesi gerekirken % 10 faize hükmedilmesi ile yetinilmesinde isabet görülmemiştir.
SONUÇ : Yukarıda 1 no'lu bentte yazılı nedenlerle davalıların temyiz itirazlarının reddine 2 no'lu bentte yazılı sebeple hükmün davacı yararına bozulmasına, aşağıda yazılı bakiye 485.70 lira temyiz ilam harcının davalılardan alınmasına ve davacının ödediği temyiz peşin harcının isteği halinde iadesine 6.11.1975 rahinde oybirliğiyle karar verildi.