 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
E: 1975/2211
K: 1975/4933
T: 25.09.1975
DAVA : Taraflar arasındaki davadan dolayı Denizli Asliye 2. Hukuk Hakimliğince verilen 11.11.1974 tarih ve 536/459 sayılı hükmün temyizen tetkiki davalı avukatı tarafından istenmiş olmakla gerei konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacı vekili davalıya ait 578 sayılı kamyonun 11.08.1972 tarihinde müvekkiline ait 222 plaka sayılı otobüse çarparak 16.280 liralık hasara ve 10.500 lira gelir mahrumiyetine ve 8.500 lira değer kaybına sebebiyet verdiğinden toplan 35.280 liradan sigortadan alınacak meblağın tenzili ile bakiye 3.000 lira muafiyetle birlikte 22.000 liranın dava tarihinden itibaren % 10 faiziyle birlikte tahsilini istemiştir.
Davalı vekili cevap layihasında ve mukabil davasında davacıya ait otobüsün müvekkiline ait durur vaziyetteki kamyona çarptığını kusurun karşı tarafta bulunduğunu trafik kaza raporu ile delil tesbiti raporunu kabul etmediklerini davanın reddiyle mukabil dava olarak hasar bedeli , d eğer kaybı, değişen parçalar bedeli tutarı 28.667,50 liradan sigortadan alınan 6.450 liranın tenzili ile bakiye 22.217,50 liranın davacıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece Teknik Üniversite'den alınan raporda davalının olayda tam kusurlu olduğu anlaşıldığından 11.600 lira hasar bedeli 3.750 lira işten kalma tazminatı ve 5.000 lira değer düşüklüğü olmak üzere toplan 20.350 lira zararın davalıdan tahsili gerektiğine işaret edilmiş ise de davacı yalnız değer kaybı ile ve işten kalma tazminatı ile 3.000 lira sigorta muafiyetini dava etmiş ve işten kalma zararının 3.750 lira, değer kaybının 5.000 lira olduğu sabit olmuş bulunduğundan 3.000 lira muafiyetle birlikte toplam 11.750 liranın % 10 faiziyle birlikte davalıdan tahsiline ve mukabil davanın reddine karar verilmiştir.
Hüküm davalı tarafından temyiz edilmiştir.
1- Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davalının diğer temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Yukarıda da değinildiği gibi dava dilekçesinde hasar bedeli, değer kaybı ve işten kalma tazminatı yekününden sigortadan alınacak meblağ tenztil edildikten sonra sigorta muafiyetinin de ilavesi suretiyle toplam 22.000 liranın davalıdan tahsili istenmiştir. Mahkemece hasar değeri 11.600 değer kaybı 5.000 ve işten kalma tazminatı 3.750 lira olmak üzere davacının zarar tutarı 20.350 lira olarak tesbit olunmuştur. Bu durumda davacıdan ve sigortacıdan sorulmak suretiyle sigortacının ödediği veya ödemesi lazım gelen ve davacının tenzilini kabul ettiği sigorta tazminatı nisbetinde zarar izale edilmiş olacağından 20.350 liradan sigorta tazminatı düşüldükten sonra bakiyesinin tahsiline karar verilmesi gerekir. Bu itibarla mahkemece davacının sigorta tazminatının daha fazla olduğu hakkındaki iddiası bir kenara bırakılarak bir başka deyişle davacı hasar karşılığı sigortacıdan 16.000 lira alacağını beyan ettiği halde bu nazara alınmaksızın hasar miktarının 11.600 lira bulunduğundan behisle bu meblağın zarar miktarından düşülmesi davacının iddia ettiği zararından dolayı kar sağlaması sonucunu doğurur. Tazminat hukukunun temel ilkesi tazminatın münhasıran gerçek zararın karşılığı olmasıdır. Bu zarar menfi veya müsbet zarar olabileceği gibi olaydaki gibi bir kalem için olsa dahi o kalemden dolayı alınan meblağ diğer kalemlerde sari şekilde ve kısmen dahi olsa zararı karşılıyorsa o oranda zarar azalmış olacağından bakiye miktarındaki zararın karşılınması iktiza eder. Zira zarar olmadıkça tazminat olmaz.
Bundan başka sigorta muafiyet miktarının mahkemece ayrı bir tazminat sebebi olarak kabul edilmesi de doğru değildir. Eğer zararı sigortacının ödediği meblağ karşılamıyorsa karşılanmayan kısım zarar failinden istenebilir. Sigorta muafiyeti de bu kısım içine girer. Zarar dışında sigorta muafiyet miktarının zarar failinden istenmesi söz konusu olmaz. Amaç, muafiyet sureti ile de olsa ancak zararın karşılanmayan kısmının telafisidir.
SONUÇ : Yukarıda 1. bentte açıklanan nedenlerle davalının diğer temyiz itirazlarının reddine ve hükmün 2. bentte yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA ve 1.000 lira duruşma vekillik ücretinin davacıdan alınarak davalıya verilmesine, ödediği temyiz peşin harcının isteğ ihalinde temyiz edene iadesine, 25.09.1975 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.