DAVA : Taraflar arasındaki davadan dolayı İstanbul Asliye 1. Ticaret Mahkemesince verilen 11.2.1974 tarih ve 98/1132 sayılı hükmün temyizen tetkiki davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:

KARAR : Davacı vekili taraflar arasında aktedilen 16.9.1968 günlü sözleşme gereğince Gündoğdu Çay Fabrikasından kendisine 29.3.1969 tarih ve 29/33 sayılı yollama ile teslim edilen 10237 kg. çayı İstanbul Çay Paketleme Fabrikasına teslim etmediği gibi ihtarname tabliğine rağmen bedeli olan 410982.74 lirayı da ödemediğinden sözleşmenin 24. maddesi gereğince 90600 liralık teminatı ve nakliye ücretinden istihkakı olan 3101.28 lira dahi emanete alınmış ve bakiye 317281.46 lira borcu kalmış olduğundan mezkur meblağın malın teslim tarihinden dava tarihine kadar tahakkuk eden % 10 faizi ile birlikte tahsilini istemiştir.

Davalı vekili malın müvekkiline veya adamlarına teslim edilmediğini evvelce fabrikada çalışıp suç işleyen bir şahsın önderliği altında kalabalık bir şebeke tarafından sahte plaka ve hüviyet ile malın çekildiğini ve halen ceza davalarının devam ettiğini Ceza Mahkemesine idarenin verdiği müdahale dilekçesinde de bu cihetin kabul olunduğunu olayın 77 gün sonra müvekkiline haber verildiğini davacı ile personelinin bu itibarla da kusurlu bulunduğu müvekkili tarafından savcılığa hemen ihbar edilmiş ise de geçen uzun zaman nedenile malın ancak cüzi bir kısmının ele geçirilebildiğini davacıya teslim edilen bu çayların bedellerinin de müddeabihten tenzili gerektiğini ileri sürerek davanın reddi gerektiğini savunmuştur.

Mahkemece tarafların iddia ve savunmaları ile mübrez belgelere ve ceza mahkemesinde sanıkların verdikleri ifadelere ve alınan üç imzalı bilirkişi raporu münderecatına göre sahte plaka ve sahte hüviyetle fabrika yetkililerine başvuran ve davalının adamları olarak kendilerini tanıtan şahıslara hüviyetleri ve davalı ile olan ilişkileri tahkik ve tesbit edilmeden çayların teslim edilmesi ve sonra normal süre içinde paketleme fabrikasına teslim edilip edilmediğinin idarece araştırılmaması ve 77 gün gecikilmesi ve sözleşmenin 14. maddesine uygun hareket edilmemesi karşısında davalıya atfı mümkün bir kusur görülemediği ve sorumluluğun idareye raci bulunduğu anlaşıldığından sabit olmayan davanın reddine karar verilmiştir.

Hükmü davacı temyiz etmiştir.

Davacı kurum ile davalı arasındaki Gündoğdu Çay Fabrikasından İstanbul Çay Paketleme Fabrikasına çay taşıma sözleşmesinin 14. maddesinde müteahhit nakledeceği çayları fabrika ve atölyelerden ambalajı sağlam olarak ve tartılmak suretile teslim alacak ve İstanbul'da aynı şekilde teslim edecektir. Teslim ve tesellüm sırasında tanzim edilecek zabıtalara idarenin alakalı memuru ile müteahhit veya göstereceği kimse veya müteahhidin adına malı tesellüm sırasında tanzim edilecek zabıtalara idarenin alakalı memuru ile müteahhit veya göstereceği kimse veya müteahhidin adına malı tesellüm edecek kamyon şoförü tarafından imzalancak ve idarenin resmi mührü ile tasdik edilecektir. Bu ameliye esnasında hazır bulunacak müteahhit veya müteahhidin yetkili temsilcisi yazı bilmemesi veya zabtı imzalamaması müteahhidi tutulacak zabtın icaplarından kurtaramaz denilmektedir. Olay günü düzenlenen belge sözleşmenin bu hükmüne uygundur.

Müteahhit davalı Nuh Tufan, talebe olduğundan bu fabrikadaki nakliye işini Salih ile Mustafa'nın yürüttükleri anlaşılmaktadır.

Salih'in müfettişe verdiği 21.7.1969 tarihli ifadesinde fabrikada itimat üzerine önceden imzaladıkları yollama kağıdı bulunduklarını ve fabrika elemanlarının da gönderilen kamyonlara çayı yükledikten sonra önceden imzalanmış bu yollamalara kulandıklarını yabancı bir kamyonun veya adamının gelmesi üzerine kendilerinden sorulduğunu bizzat fabrikaya gittikleri gibi şifahen de gönderilen kamyona yük verilmesini söylediklerini ifade ve beyan etmiştir.

Salih'in bu beyanı fabrika yetkileri tarafından da teyiz edilmiştir.

Ancak fabrika müdürü Atilla 28.3.1969 günü müteahhit adına Mehmet Ali'nin telefon ederek bir kamyona İstanbul'a yük temininin mümkün olup olmadığını sorduğunu; fabrika muhasibi Hulusi de olay günü yani 29.3.1969 tarihinde Salih'in telefon ederek yabancı bir kamyon gönderdiğini çay yüklenmesini istediğini bildirmişlerdir.

Gene çay nakledenlerden Hulusi de müfettişe verdiği ifadesinde Sıtkı'nın elinde fabrikadan müteahhit namına çay yüklenmesine dair bir pusula olduğunu bu pusula ile fabrikaya girdiklerini söylemiştir.

Bu itibarla teslim ve tesellüm işleri taraflar arasında mutad olan şekilde cereyan etmiş ve müteahhidin bu muamelede sorumluluğu bulunmuştur. Ancak davacının tesellüm vaki olmadan imzalanmış tesellüm makbuzlarını önceden kabul etmek suretile vaki tutum ve davranışı zararı meydana getiren eylemi kolaylaştırarak ihdasına sebebiyet verdiğinden olayda Borçlar Kanununun 44. maddesinin de nazara alınması gereklidir.

Bu nedenlerle hüküm bozulmalıdır.

SONUÇ : Davacı kurum avukatının temyiz itirazının kabulü ile hükmün davacı yararına BOZULMASINA, ve 7.7.1975 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972