 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
E: 1974/660
K: 1976/1157
T: 24.03.1976
DAVA : Taraflar arasındaki tazminat davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Konya İş Mahkemesinden verilen 3.7.1972 gün 913 - 150 sayılı kararın incelenmesi davalı avukatı tarafından istenilmekle Yargıtay 9. Hukuk Dairesinin 30.4.1973 gün 1972/40472, 1973/14200 sayılı ilamı ile bozularak dosya yerine geri çevrilmekle yeniden yapılan yargılama sonunda, mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
Temyiz eden : Davalı ve davacı vekilleri.
Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
KARAR : 1- Mahkeme faal çalışma yaşı ile ömür uzunluğunu birbirine karıştırmış bulunmaktadır. Burada söz konusu olan yön, iş görebilirlik çağıdır; yani işçinin olağan olarak işinde çalışabilme gücünün devam süresidir ve bu süre, doğal olarak ömür uzunluğundan daha kısadır. Öbür yandan bu tür işlerde iş görebilirlik çağıınn "60" yaş oranını aşması ya da bunun altında kalması olanak dışı değildir. Ne var ki, böyle durumlar anılan kural'ın ayrığıdır. Ve kabulü için de dayanakları saptamak ve nedenleri hüküm yerinde gösterilmesi gereklidir. Bu bakımdan, mahkemenin davacının ömürünün sonuna kadar çalışacağını kabul ederek, zarar miktarını buna göre tesbit eden hesap bilirkişisi raporunu hükme dayanak kılmasında isabet bulunmamaktadır.
2- Diğer yandan, hükümden sonra yürürlüğe giren 16.6.1975 kabul tarihli ve 1912 sayılı (506 sayılı Sosyal Sigortalar Kanununun bazı madde ve fıkralarının değiştirilmesine ve bu kanuna ek geçici maddeler eklenmesine dair kanun) gereğince sigortalılara ve hak sahiplerine yapılan Sosyal Sigorta yardımları artırılmıştır. Sosyal Sigorta yardımlarının mükerrer ödemeyi önleme amacıyla belirlenecek maddi tazminat miktarından indirilmesi gerekmesine ve esasen bu tür tazminat davaları Sosyal Sigorta yardımlarıyla karşılanmayan zararın giderimini hedef tutmuş bulunmasına göre anılan kanunla artan Sosyal Sigorta yardımları dahi maddi tazminattan düşülmek gereklidir. Bu bakımdan mahkemece sözü edilen Yasa ve şayet hüküm tarihine kadar yürnürlüğe konulmuş bir başka yasa varsa o yasa gereğince Sosyal Sigortalara veya hak sapihlerine sağlanmış veya ileride sağlanacak olan Sosyal Sigorta yardımları peşin sermaye değeri Sosyal Sigorta Kurumundan sorulmak ve gelirdeki bu yeni artışlar dahi maddi tazminattan indirilmek gerekir. Bu nedenlerle direnme kararı bozulmalıdır.
SONUÇ : Temyiz itirazlarının kabulü ile direnme kararının yukarıda 1 ve 2. bentlerde gösterilen nedenlerle Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 429. maddeleri gereğince BOZULMASINA, 24.3.1976 gününde oybirliğiyle karar verildi.