 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
E: 1974/274
K: 1976/2185
T: 09.06.1976
DAVA : Taraflar arasındaki boşanma davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Ankara 13. Asliye Hukuk Mahkemesince davanın kabulüne dair verilen 29.12.1972 gün ve 354/1298 sayılı kararın incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 2. Hukuk Dairesinin 3.4.1973 gün ve 1246/2146 sayılı ilamıyle, (Boşanma davası açıldıktan sonra yaz mevsimlerinde izinli gelen davacının kocası ile ortak hayata devam ettiği toplanan delillerden anlaşılmaktadır. Derdest bir dava varken eşlerin ortak hayata devam etmeleri, geçmişteki olayların aile birliğini temelinden sarsar nitelikte bulunmadığını, müşterek hayatın davam edebilir olduğunu gösterir ve davanın reddini gerektirir, kaldı ki davacı tanıklarının sözleri geçimsizliğin varlığını kabule elverişli değildir. O halde davanın reddi icap eder) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle yeniden yapılan yargılama sonunda mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
Temyiz eden: Davalı vekili.
Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
KARAR : Taraflar karşılıkklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki kağıtlara dayandığı gerektirici nedenlere göre mahkemece, Hukuk Genel Kurulunca da benimsenen özel daire bozma kararına uyulmak gerekirken önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır. Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.
SONUÇ : Temyiz itirazlarının kabulü ile, direnme kararının özel daire bozma kararında gösterilen sebeplerden dolayı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 429. maddesi gereğince BOZULMASINA, 9.6.1976 gününde oybirliğiyle karar verildi.