 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1974/4480
K: 1974/28375
T: 05.12.1974
DAVA : Davacı, fazla çalışma parasıyla, hafta, genel tatil, ulusal bayram tatili gündeliklerinin ve diğer alacaklarının ödetilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmekle dosya incelendi, gereği konuşuldu:
KARAR : Dosyadaki yazılara ve tarafların iddia ve müdafaalarına ve 24.2.1973 tarih ve 4/6 sayılı Tevhidi İçtihat kararına göre davacının yerinde olmayan temyiz itirazlarının reddine;
Davalının temyizine gelince:
1 - Davacı dava dilekçesinde isteklerine ait kalemleri teker, teker göstermiş ve bu kalemlerin karşılığı alacakları bildirmiştir. Davacı bu şekilde alacağının ne miktardan ibaret olduğunu tayin ve tesbit etmiştir. Dava dilekçesinin neticesi talep kısmında ziyade hakkını mahfuz tutmuş olması, tahdit eylediği alacak miktarlarını tezyit ederek farklarını ikinci bir dava ile talep hakkını vermez.
2 - Davacı, dava dilekçesinde, 1969 senesi Mayıs ve Haziran aylıklarını istediği halde, aynı senenin Ekim ve Kasım aylıklarının tahsiline karar verilmesi, Husul Usulü Muhakemeleri Kanununun 74. maddesine aykırıdır.
3 - Davacı, davalı şirkete ait Işık Gazetesinde muhabir ve muharrir olarak çalıştığını, gazeteye yazılar yazdığını iddia etmiş, davalı şirket, kendileri ile davacı arasında yazılı bir sözleşme olmadığını savunmuş ve aslı davacı tarafça ibraz edilip muhafazası için davacıya iade edilen 30.1.1968 tarihli sözleşmenin sahte olduğu, tek imzalı olup şirketi ilzam etmiyeceği ileri sürüldüğü halde, bu hususta gerekli tetkikat yaptırılmadan bu sözleşmeye istinaden karar verilmesi,
4 - Bordrolarda fazla mesai hafta tatili ve ulusal bayram, genel tatil günleri sütunu vardır, bazılarında çalıştığı günler yazılıdır. Davacı, 1.6.1970 tarihine kadar 1.6.1970 hariç bu bordroları kaydı ihtirazi dermeyan etmeden imza ederek ücretini almıştır. Bu kalemler hakkında mezkur tarihe kadar bir hak talep edemez.
5 - Pazar günleri gazetenin çıkmadığı ve cumartesi günleri çalışma yapılmadığı şahit ifadeleri ile anlaşılmaktadır. Yapılan hesapta çalışılmıyan bu günün gözönünde tutulmaması;
6 - Davacının işden hangi tarihte ayrıldığının tahkik ve tesbit edilerek hesapların ona göre ve dava tarihi de nazara alınarak yaptırılmaması;
7 - 1971 senesi ücretli izine hak kazanıp kazanmadığı tahkik ve tetkik edilmeden bu seneye ait ücretli izine de hükmedilmesi;
8 - Davalı 26.7.1972 tarihli dilekçe ile bilirkişi raporuna itiraz etmiş bu itirazları tetkik ettirilmediği gibi, karar yerinde bu itirazlar cevaplandırılmamıştır.
9 - Davalı şirketin karı olup, olmadığı, defterlerinin tetkiki ve bilançosu ile anlaşılabilir. Bu hususta gerekli tetkikat yaptırılmadan İlan Kurumundan aldığı paralar nazara alınarak kar sağladının kabulü ile ikramiyelerin tahsiline karar verilmesi;
10 - 5953 sayılı Kanununun 212 sayılı Kanunla değişik 14. maddesindeki kararlaştırılan ücretten maksat asıl ücret olup buna munzam ücretler bu mefhuma dahil değildir. Bu sebeple zikri geçen Kanunun ek maddesi kapsamı dışında kalan telif ücreti, kardan ikramiye ve çalışılmıyan hafta tatili ücretleri için de yüzde beş fazlaya hüküm olunması;
Yolsuz olduğundan hükmün yukarıda gösterilen sebeplerle davalı yararına BOZULMASINA temyiz peşin harcının istek halinde ilgilisine iadesine 5.12.1974 gününde oybirliğiyle karar verildi.