DAVA : Davacı, fazla çalışma parasına ilişkin alacağın tahsiline karar verilmesini istemiştir.

Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.

Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmekle dosya incelendi, gereği konuşuldu:

KARAR : Davacı; fazla çalışma paralarının ödetilmesini istemiştir.

Mahkeme; davayı kabul ile isteği hüküm altına almış, davalı; davacı ve arkadaşlarının fabrika ve başmüdürlükte bekçi ve itfaiyeci olarak üç vardiya halinde, kendi isteklerine göre düzenlenen gün ve saatlerde çalıştıklarını savunarak hükmü temyiz etmiştir.

İşyerinde; üç vardiya halinde çalışıldığı, vardiya ve posta değişmelerinde bir postanın üç haftada bir cumartesi günü hiç çalışmadığı, diğer ikinci ve üçüncü haftaların ikişer gününde paydos edilmeyerek o günler dört ve ikişer saat mesainin uzatıldığı taraflar arasında uyuşmazlık konusu değildir. Uyuşmazlık; bir hafta 40 saat, ikinci ve üçüncü hafta dört ve ikişer saatlik çalışmalarla haftalık 52 şer saate baliğ olan çalışmaların fazla mesai olarak sayılıp sayılmayacağı noktasında toplanmaktadır.

Davalı idare; savunmasında, işçilerin isteklerine göre mesai sürelerinin anılan biçimde düzenlendiğini, senelerce uygulamanın bu şekilde devam eylediğini, 1968 ve 1970 yıllarındaki toplu iş sözleşmelerinde de böyle bir düzenlemeye yer verildiğini ileri sürerek, ortada idareyi yararlandıran fazla mesai bulunmadığını savunmuştur.

Gerçekten; anılan çalışma düzeninin işçilerin isteği ve işveren yetkililerinin kubulü ile uygulamaya konduğu ve 15 seneden fazla bir zamandan beri uygulamanın istikrarlı bir şekilde süregeldiği şahadetten anlaşılmaktadır. Esasen, işin bu tarzdaki düzeninde, davalı idarenin hiç bir yararı olmadığı, aksine vardiya ve posta değişiminin tabii zorunluluğu ile gece vardiyasından sonraki vardiya dönemi gündüzünde hiç çalışılmayarak tam gün dinlenmeye geçilmesi ve dinlenme ile geçiştirilen günün yevmiyesinin kesintisiz olarak verilmiş olması ve böylece o hafta, hafta tatili ile birlikte iki gün serbest kalınmış olması, çalışanların yararına olacağı da söz götürmez bir açıklıktadır.

Öteyandan; işyerinde düzenlenen resmi kayıtlarda, özellikle ücret tediye bordrolariyle apeller ve günlük çalışma föylerinde, davacının fazla bir mesaisi görülmediği, günlük ve haftalık mesaileri karşılığı olan ücretlerini de senelerce aldığı ve bu belgelere göre davacının fazla mesaiden hiç bir alacağı olmadığı 21.12.1973 günlü bilirkişi raporunda anlaşılmaktadır.

O halde; iş sürelerinin işçiler yararına ve işçilerin isteği üzerine iyi niyetle, anılan biçimde düzenlenmiş olması ve bu düzenlemenin uzun seneler istikrar içinde süre gelmiş bulunması ve bu düzenlemeden dolayı, davalı idarenin ekonomik bir yararı da bulunmaması gözönünde tutularak, davanın red edilmesi gerekirken, işverenin iyi niyeti ile oluşan bu düzenlemeden parasal sonuç çıkarmayı hedef tutan davanın kabulü vakıalara ve iyiniyet kurallarına aykırıdır.

SONUÇ : Temyiz edilen kararın gösterilen sebepten davalı yararına BOZULMASINA, ve temyiz peşin harcının istek halinde ilgilisine iadesine 6.3.1975 gününde oybirliğiyle karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972