 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1974/20180
K: 1975/8918
T: 11.02.1975
DAVA : Davacı, hafta tatili ücretinin ödetilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm, süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmekle dosya incelendi gereği konuşuldu :
KARAR : 1 - Davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan itirazları yerinde değildir.
2 - Taraflar arasındaki uyuşmazlık konusu; hafta tatilini pazardan başka bir gün ücreti ödenmek suretile kullanmış olsa dahi, pazar günü yapılan çalışma için 1 günlük ücret mi yoksa iki günlük ücret mi verilmesi gerektiği noktasındadır.
İşyerinde haftanın 7 gününde 3 vardiya halinde çalışılmaktadır. Bu çalışmaların bir günü pek tabii olarak haftanın pazar gününe tesadüf etmektedir. Pazar günü istirahat etmeyerek çalışan işçiye haftanın diğer bir gününde ücretli olarak bir gün hafta tatili verilmektedir. Bu çalışma tarzı işyerinin niteliğinden doğmaktadır.
Taraflar arasındaki toplu sözleşmenin 31. maddesinin d. bendinde; (fazla çalışma saatlerinde veya ulusal bayram, genel tatil ve hafta tatili günlerinde çalıştırılan işçilerin bu günler ve fazla çalışma saatleri karşılığı ücretlerinin...... bu şekilde çalışmalar hiçbir suretle yerine izin verilmek suretiyle telafi edilemez) denilmekte ve aynı sözleşmenin 65. maddesine G fıkrasında da; (hafta tatilinde çalıştırılan işçiye çıplak ücretinin bir misli fazlası tediye olunur.) diye yazılı bulunmaktadır. Diğer taraftan, davalı Türkiye Petrolleri Anonim Ortaklığı işyeri 10.9.1960 tarih ve 79 sayılı Yasanın, 6. maddesine göre, 1.6.1963 tarihinden itibaren hafta tatilinden istisna olunan işyerlerinden sayılmıştır. Kaldı ki, toplu sözleşmelerde hafta tatilinin mutlaka pazar günü yapılacağına dair bir kayıt da mevcut değildir. Bilakis davacı vekilinin dayandığı sözleşmenin 60. maddesinin (b) fıkrasının yazılış şekli "5837 sayılı kanuna göre 6 gün çalışmış olmak şartiyle 7. hafta tatili günü ile..." hafta tatilinin muhakkak pazar günü yapılması gerekmediğinin taraflarca kabul edilmiş olduğu kanaatini teyit etmektedir. Bu suretle işyerinin çalışma sistemi zorunluluğu ile pazar günü çalışan ve haftanın diğer bir gününde kendisine ücretli hafta tatili izni verilen davacıya çalıştığı pazar günü için 2 yevmiye verilmesine gerek kanuni ve gerekse mukavelevi bir zorunluluk yoktur. Bu itibarla, davanın reddine karar verilmesi gerekirken, mahkemenin aksi görüşü benimseyerek davayı kabul edip yazılı şekilde hüküm tesis etmesi yasaya aykırıdır. Ve karar bozulmalıdır.
SONUÇ : Temyiz edilen kararın 2. bentte açıklanan nedenlerle davalı yararına BOZULMASINA, ve temyiz peşin harcının istek halinde ilgilisine 11.2.1975 gününde oybirliğiyle karar verildi.