 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
7. Hukuk Dairesi
E:1974/5756
K:1975/5004
T:29.09.1975
ÖZET : Sazlık ve bataklık devletin hüküm ve tasarrufu altında bulunan yerlerdendir. Bu yerler ile yasalar uyarınca devlete kalan taşınmazlar kazandırıcı zamanaşımı ile mal edinilemez.
(766 s. Tapulama K. m. 33/son - d)
(1617 s. TTRef. Ön Ted. K. m. 20)
Taraflar arasında tapulama tesbitinden doğan dava sonucunda verilen hükmün Yargıtay'ca incelenmesi istenilmekle temyiz isteğinin kanuni süresinde olduğu anlaşıldı. Tetkik raporu ve dosyadaki kağıtlar okundu. Tetkik hakiminin açıklaması dinlendi. Gereği görüşüldü:
Tapulama sırasında 69 parsel sayılı 21375 metrekare miktarındaki taşınmaz mal iktisaba yeterli süre dolmadığından bahisle hazine adına tesbit edilmiştir. T. Ö. zilyedliğe dayanarak itiraz etmiştir. Komisyonca itiraz kabul edilmiş, davacı hazine vekili iktisap için zaman aşımı dolmadığından bahisle süresinde işbu davayı açmıştır. Mahkemece davanın reddi cihetine gidilmiş, hüküm davacı hazine vekili tarafından temyiz edilmiştir. Dava konusu parselin sazlık ve bataklıktan kurutularak tarla haline getirildiği uyuşmazlık konusu değildir. Sazlık ve bataklık devletin hüküm ve tasarrufu altında bulunan yerlerdendir. 1617 Sayılı Kanunun 20. maddesiyle değiştirilen ve EK maddesi ile de geriye doğru yürütülen 766 sayılı Tapulama Kanununun 33. maddesinin son fıkrası hükmüne göre devletin hüküm ve tasarrufu altında bulunan yerler ile kanunlar uyarınca devlete kalan gayrimenkuller kazandırıcı zaman aşımı ile iktisap edilemez. Bu itibarla anılan yasa hükmünce nizalı parselin kazandırıcı zaman aşımı ile iktisap edilemeyeceği dikkate alınarak davanın kabulü ve nizalı parselin hazine adına tesciline karar verilmek gerekirken bundan zuhul ile kazandırıcı zaman aşımı ile iktisap koşullarının lehine gerçekleştiğinden bahisle zilyed adına tescili cihetine gidilmesi isabetsiz ve hazinenin temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün BOZULMASINA ve 766 sayılı Tapulama Kanununun 73. maddesi uyarınca harç alınmasına mahal olmadığına 29.9.1975 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
