 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
5. Ceza Dairesi
E: 1974/4252
K: 1974/4373
T: 11.11.1974
DAVA : Toplu halde uyuşturucu maddelerden ham afyon satmak suçundan altı sene üç ay ağır hapis 2.235.500 lira ağır para cezasına mahkum olup hapis cezası infaz ve para cezasıda 1803 sayılı Af kanunun ile ortadan kalkan M.Ç.K.nın memnu haklarının iadesi talebinin (cezanın af ile ortadan kalktığıtarihten itibaren beş sene geçmediğinden) reddine dair Isparta Ağır Ceza Mahkemesi'nden verilen 28.6.1974 tarihli ve 974/124-191 sayılı kararın müddeti içinde Yargıtay'ca incelenmesi M.Ç. tarafından istenilmiş şartı yerine getirilmesi üzerine mahallinden gönderilip C.Başsavcılığı'ndan tebliğname ile daireye tevdi olunan dava evrakı incelenerek gereği düşünüldü:
KARAR : Hükmün sabıka kaydının Adli Sicilden silinmesi hakkında vaki talebin reddine dair kısmı, 1803 sayılı Af Kanununun 20. maddesi gereğince infazla ilgili olup temyiz incelenmesine tabi bulunmadığından ve esasen sanığın bu hususa ilişen itirazı evvelce Burdur Ağır Ceza Mahkemesi'nin 6.8.1974 tarihli karariyle red edilmiş ve bu itiraz üzerine verilen karar kesin bulunmuş olduğundan bu cihet, tetkikat harici bırakılmıştır.
Memnu hakların iadesi isteğinin reddine dair kararlar aleyhine temyize müracaat olunabileceği CMUK.nun 418. maddesinde yazılı bulunduğu halde, itirazı kabil olunduğuna işaret edilerek hüküm tefhim edilmek suretiyle dilekçe sahibi yanıltılıp itiraz yoluna başvurmak zorunda bırakıldığı anlaşıldığından ve aynı kanunun 293. maddesiyle Yargıtay İçtihadı Birleştirme Genel Kurulunun 22.1.1962 tarih ve 2/1 sayılı kararında açıklandığı veçhile C.Savcılarının dışında temyiz yoluna başvuranların kanun yolunun veya merciinin tayininde yaptıkları bir hata müracaat edenin hukukunu ihlal etmiyeceğinden sanığın temyizinin süresinde yapıldığı ve şartını yerine getirdiği kabul edilmiştir.
1803 sayılı Af Kanunun 7. maddesinin B bendinde bu kanundan kısmen yararlananların fer'i ve mütemmim cezaları ceza mahkumiyetlerinin sonuçlarını da kapsamak üzere affedildiği yazılı olmasına göre; memnu hakların iadesi talebinin konusunu teşkil eden ceza mahkumiyetinden doğan müebbed memnuiyet ve müebbed ehliyetsizliklerin mezkür madde ile kalkmış ve artık sanığa iadesi gereken bir hak kalmamış olduğu gözetilmiyerek 5 senelik sürenin geçmediğinden bahisle talebin reddine karar verilmesi,
Kanuna aykırı ve sanığın temyiz itirazları ile tebliğname münderecatı bu itibarla yerinde olduğundan hükmün CMUK.nun 321. maddesi gereğince bu sebepten BOZULMASINA ve depo parasının geri verilmesine 11.11.1974 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.