Teşekkül vücuda getirerek uyuşturucu maddelerden esrar bulundurmaktan sanık olup Mardin 1 nci Ağır Ceza Mahkemesinde ya' puan yargılaması sonunda beraatine karar verilen A. G.'nin haksız olarak mevkuf kaldığı günler için 466 sayılı kanun gereğince maddi ve manevi tazminatın hazineden alınarak kendisine verilmesine mütedair açtığı dava üzerine yapılan inceleme sonunda 3224 lira maddi ve 500 lira manevi tazminatın hazineden alınarak davacıya verilmesine, ceza evinde yediği iaşe bedelinin tenziline dair (Diyarbakır) 2 nci Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 27.11.1973 tarihli ve 973/26 - 239 sayılı hükmün süresi içinde Yargıtay'ca incelenmesi davalı hazine vekili tarafından istenilmesi, şartı yerine getirilmesi üzerine mahallinden gönderilip C. Başsavcılığından tebliğname ile daireye tevdi olunan dava evrakı incelenerek gereği düşünüldü:

Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 1.10.1973 gün, Esas: 972/5 -221, karar: 594 sayılı içtihadına göre; temyiz olunmayarak kesinleşen beraat karan asıl suça ait olup tazminat konusunda muhkem kaziyeden bahsedilemez. 466 sayılı kanunun 4 ncü maddesinde ele alınan ihmal veya kusurlu hareketlerin anlaşılabilmesi de beraat hükmüne konu olan dosyanın eksiksiz olarak incelenmesine bağlıdır. 122 Aksi halde eksik incelemeye dayanan ve isabetli olmayan beraat hükümlerinden yararlanılarak devletten haksız tazminat alma eyilimlerinin yasa koyucunun amacına aykırı olarak gelişmesini önlemek mümkün olmayacaktır. Sosyal koşulların da gözönünde tutulması sonunda ,delil durumunun incelenmesi kaçınılmaz bir zorunluluk olarak ortaya çıkmaktadır.

Bu ilkenin ışığı altında tazminata ilişkin hüküm ve ilgili ceza dosyası üzerinde yapılan incelemede:

Davacı A. G.'nin evinde 15.2.1972 tarihinde yapılan aramada yığılı bulunan yataklar arasında saklanmış esrar elde edildiği, kendisinden sorulduğunda: (kadınlara ait sabun veya sakız veya herhangi eşyadır) dediği, eşi Zehra'ya sorulduğunda: (çocuk sabunudur) diye cevap verdiği diğer eşi Zekiye'ye sorulduğunda: (çocuk ilacıdır) dediği ve tutanak düzenlenirken A. G.'nin firar ettiği hakkında gıyabi tutuklama kararı verildiği ve 29.3.1972 tarihinde yakalanarak sevk edildiği sulh Hakimliğinde (...bende esrar yakalanmıştır...) şeklinde itiraf ta bulunduğu anlaşılmıştır.

Bu deliller karşısında mahkemece duruşmadaki son beyanlara dayanılmak suretiyle beraat kararı verildiği anlaşılmaktadır.

Bu durumda tutuklama kararının verilmesine adı geçenin tamamiyle kendi kusurlu beyan ve hareketleriyle sebebiyet verdiği nazara alınmıyarak yazılı şekilde tazminata hükmolunması;

Kanuna aykırı ve hazinenin temyiz itirazı bu itibarla yerinde olduğundan hükmün tebliğname gibi C.M.U.K.nun 321 nci maddesi gereğince (BOZULMASINA), depo parasının geri verilmesine 9.7.1974 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972