DAVA : (N) ile (H) arasındaki boşanma davasının yapılan muhakemesi sonunda tarafların boşanamalarına dair verilen hüküm davalı taafından temyiz edilmekle gereği görüşülüp düşünüldü:

KARAR : Dava, şiddetli geçemsizlik sebebiyle boşanmaya ilişkin olup, davalı kocasının yıllardan beri başka bir kadınla yaşadığını, bu sadakatsiz tutumu itibariyle dava açamıyacağını ileri sürmüştür.

Toplanan delillerden, özellikle davacı tanıklarının sözlerinden açıkça anlaşıldığı ve mahkemeni de delilere dayanarak kabul ettiği gibi, davacı başka bir kadınla hayatını birleştirmiş, bundan çocukları da olmuştur. Davacının, aile birliğine ağır bir şekilde sadakatsizlik teşkil eden bu davranışı karşısında boşanma davası açmak hakkını kabul etmek kişilere kusurlarına dayanarak yarar sağlama imkanı hazırlamak olur ki; hiç bir hukuk anlayışı buna elvermez. Öte yandan davalı kadının, kocası hakkında gerek Ceza yönünden gerekse hukuk açısından harekete geçmemiş olması hakkın kötüye kullanılması anlamına da gelmez. Çünkü: Bir kimse kendi yararına dava açmaya ve hak aramaya zorlanamıyacağı için (H.U.M.K. 79) bu menfi tutumu hakkın kötüye kullanılması (M.K. 2) şeklinde nitelendirilemez.

Davalının kusurlu davranışı ve özellikle davacıya kıyasla ağır sayılabilecek eylemleri bulunmadığına göre, toplumsal düşüncelerden hareketle ve kanun hükümleri ihmal olunarak boşanmaya karar verilmiş olması Medeni Kanunun 134. maddesinin özüne ve sözüne aykırıdır.

SONUÇ : Temyiz edilen kararın gösterilen sebeple BOZULMASINA, 19.9.1974 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972