DAVA : Taraflar arasındaki davada:

Davacılar, iki parça taşınmazın satışı için davalı İ.K.'ye verilen 1956 tarihli vekaletnameye istinaden 13 yıl sonra vekaleti kötüye kullanıp karısı davalı R.'ye 9 parça taşınmazların kötü niyetli satış yaptığını, bu satışlar dolayısiyle R.'ye intikal eden payların tapularının iptalini istemişlerdir.

Davalılar, davanın reddine karar verilmesini savunmuşlardır.

Mahkemece, vekilin vekaleti kötüye kullanması tazminat isteğine esas olur. gerekçesiyle davanın reddine dair verilen kararı davacılar vekili süresinde temyiz etmekle bittetkik gereği düşünüldü:

KARAR : Davacılar, davalılardan İ.'ye paydaş oldukları taşınmazlardaki paylarını satmak üzere vekalet vermişlerdir. Vekil olan İ., değer tutarları 12 bin lira olan dava konusu taşınmazları karısı bulunan öteki davalıya 270 lira bedel göstermek suretiyle devir ve temlik etmiştir.

Karı - koca olan davalıların bu olayda birlikte hareket ettikleri iş ve elbirliği yapmak davacıları bilerek ve isteyerek zarara soktukları tartışmayı zorunlu kılmayacak derecede açıktır.

Davalılar, aralarındaki yakınlıktan ve birlikte hareket etmelerinden ötürü davacıların uğradıkları zararı ortaklaşa ve zincirleme olarak ödemek durumundadırlar.

Zararın ödenmesi, önce şeyin geri verilmesi, bu olanak yoksa şeyin bedelinin hüküm altına alınması suretiyle olur. Olayda taşınmazların aynen geri verilmesi imkanı bulunduğuna göre, davacıların bedel istemekte serbest oldukları gerekçesiyle davanın reddedilmesi doğru değildir.

Kaldı ki; olayın bir başka açıdan incelenmesi takdirinde aynı sonuca varılması da mümkündür. Şöyle ki:

Davacılar, davalı İ.'ye taşınmazlarını yalnız satmak üzere vekalet vermişlerdir.

Davalı İ. ise, 12 bin lira değerindeki taşınmazları karısı öteki davalıya satış yapmış gibi devretmek suretiyle gerçekten bağışlama niteliği üstün olan bir işlem yapmıştır. Davalı İ.'nin gerçek amacı bağışlama olduğuna, bağış yetkisi bulunmadığına göre temlik işleminin geçerli sayılması olanağı yoktur.

SONUÇ : Bu düşüncelerle davanın kabulü gerekli, reddedilmesi yolsuz olduğundan hükmün H.U.M.K.nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA, peşin harcın iadesine 28.5.1974 gününde oybirliğiyle karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972