 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
13. Hukuk Dairesi
E: 1974/2824
K: 1974/2630
T: 24.10.1974
DAVA : Taraflar arasındaki istirdat davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı 3.000 liranın faiziyle birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine ilişkin olarak verilen hükmün süresi içinde vekili Avukat H. Yetkin tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu :
KARAR : Davacı vekili, davalının maliki olduğu taşınmazı yıllık 3.000 lira karşılığında müvekkiline kiraya verip yıllık kirayı peşin aldığı halde, kiralananı başkasına sattığını; bu yüzden yeni malike ikinci kez kira ödemek zorunda kaldığını ileri sürerek haksız alınmış olan 3.000 liranın faizi ile birlikte geri alınmasını istemiştir.
Mahkemece davalıya ait kiralanan taşınmaz payının Mehmet'e intikal ettiğinden ve bu suretle davalının haksız iktisapta bulunduğundan söz edilerek 3.000 liranın hüküm tarihine kadar gerçekleşen 163 lira faiziyle birlikte davalıdan tahsiline karar vermiştir.
Kira, kişisel borç doğuran bir sözleşme türü olup, taşınmazın mülkiyeti ile ilgili değildir. Kiralananın başkasına satılması kiracının kişisel hakkını ortadan kaldırmaz. Borçlar Kanununun 254 üncü maddesi hükmü uyarınca taşınmazı satın alan kişi, sözleşme daha önce bozmaya elverişli olmadıkça, kanunen ihbar caiz olan miada kadar kiraya uymakla yükümlüdür ve feshi ihbar etmediği akdi kabul etmiş sayılır. Öteyandan, yeni malik, 6570 sayılı Kanununun 7 nci maddesinde sayılan tahliye sebeplerinden birinin varlığı halinde ancak bu hakkını kullanabilir. Aksi görüş sözleşme ile bağlılık ilkesini ve 6570 sayılı Kanun ile korunan kiracı haklarını halele uğratır. Davacı, kiracı olarak eski malik olan akidine peşin ödediği kira karşılığında kiralananda oturmak hakkını haiz olup yeni malike kira vermek zorunda değildir. O halde, davacı, kiracı hiç gereği yok iken yeni malike kira ödemiş olduğundan söz ederek eski malike verdiği peşin kirayı geri isteyemez.
Mahkemece bu yönler gözününde tutularak davanın reddine karar verilmesi gerekirken aksine düşüncelerle isteğe hükmedilmiş olması bozmayı gerektirir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın gösterilen nedenle BOZULMASINA, ve aşağıda
yazılı peşin harcın istek halinde iadesine, 24.10.1974 gününde oybirliğiyle karar verildi.