 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
13. Hukuk Dairesi
E: 1974/1640
K: 1974/1443
T: 13.06.1974
DAVA : Taraflar arasındaki kefalet sebebiyle ödenen paranın tahsilini davasının yapılan yargılaması sonunda; ilamda yazılı sebeplerden dolayı 220 liranın 30 lira icra inkar tazminatı ve faiziyle birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesi ve fazla isteğin reddi hakkındaki hükmün süresi içinde davacı avukatlarından F.A. tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu:
KARAR : Davacı, 3. kişinin taşınmaz mal sahibi davalılarla yaptığı kira sözleşmesine bir yıl için kefil olduğunu, oysa sonraki döneme ilişkin kira paralarının icra yoluyla kendisinden alındığını, ileri sürerek icraca tahsil edilen paraların davalılardan geri alınmasını istemiştir.
Davalılar, kira sözleşmesindeki koşula göre, kefaletin 3. kişinin kiracılık durumu devam ettikçe var olduğunu savunmuşlardır.
Mahkemece, sözleşmeye göre kefaletin kiracının oturduğu sürece devam edeceğinden söz edilerek davacının kira bedeli olarak sözleşmedeki kira parası tutarı üzerinden sorumlu bulunduğu kabul edilip davanın reddine karar verilmiştir.
Davacının kefil sıfatiyle imza ettiği ve dosya arasında bulunan 1.11.1969 günlü kira sözleşmesinin kefalete ilişkin bölümünde aynen (işbu dairede kiracı oturduğu müddetçe müteselsil kefaleti kabul ederim) denilmiştir. Kira sözleşmesinde kira başlangıcı 1.11.1969 olmak üzere sözleşmenin bir yıl için yapıldığı yazılı bulunmaktadır. Bir yılın sona ermesinden sonra kira sözleşmesi kanun gereği yıldan yıla yenilenmektedir ve bir yıldan sonra kira sözleşmesinin daha nekadar süreceği ve dolayısiyle kira parası tutarı belli değildir. Borçlar Kanununun 484 ncü maddesi hükmü uyarınca, kefaletin geçerliliği diğer koşul yanında kefilin sorumlu olacağı belli bir miktar gösterilmesine bağlıdır. Az önce belirtildiği üzere bir yıldan sonrası için kefilin sorumlu olacağı tutar belli olmadığına göre kefalet sözleşmesi bir yıldan sonrası için davacı kefili bağlamaz.
Bu yönler gözetilmeden davanın reddine karar verilmiş olması bozmayı gerektirir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın gösterilen nedenle BOZULMASINA ve aşağıda yazılı peşin harcın istek halinde iadesine 13.6.1974 gününde oybirliğiyle karar verildi.